ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ

                      Γράφει ο   ΓΙΩΡΓΟΣΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Γιωργος  Αθανασιαδης
ARTICLE  WRITER -LAWYER

  Γεννήθηκα, μεγάλωσα και έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στην Αθήνα, μέχρι που η ζωή και η πόλη που γεννήθηκα δεν ήθελε άλλο να είμαι κοντά της, με έστειλε αλλού, να συνεχίσω ν αγωνίζομαι, να μοιράζομαι τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου, με ανθρώπους βγαλμένους απο την ίδια Ελληνική μήτρα με μένα. Μάνα μας, ειναι η Ελλάδα, και παιδιά της όλοι ειμαστε, όμως αυτή η μάνα δεν εχει σάρκα και οστά, δεν έχει βιολογική οντότητα, αλλά είναι μια ιδέα, είναι μια παγκόσμια θρησκεία, οδηγήτρια ζωής, πολιτισμού, πνεύματος, γνώσης,  είναι αίμα και ρέει στις φλέβες όλων εκείνων που την αγαπούν και δεν ντρέπονται να λένε, αλλα αντίθετα υψώνουν το ανάστημα, με βλέμμα ευθυτενές, ψηλά το κεφάλι, φουσκωμένο στήθος και με σθεντόρια φωνή, διαλαλούν....

          Ναι, είμαστε Ελληνες!   ...απόγονοι ηρώων απο γή ποτισμένη με αίμα, που καρπούς άλλους δεν έχει, παρά μόνο έναν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

          Ο μήνας Μάρτιος για τους Ελληνες, είναι μήνας ιερός. Ιερός γιατί σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία, είναι μήνας προετοιμασίας και νηστείας για τον εορτασμό της χριστιανικής γιορτής του Πάσχα, και της αναστάσεως εκ του βιολογικού ανθρωπίνου θανάτου, του ενσαρκωθέντος κατά το χριστιανικό δόγμα Θεού του Ισραήλ, και επέκεινα του κόσμου όλου.  Είναι μήνας που απο θρησκευτικής απόψεως, συνοδεύεται απο στερήσεις, μετάνοιες, καλές πράξεις, προσευχή, αγάπη και όλα εκείνα τα άριστα και καλά, τα οποία είναι γραμμένα, στην Καινή Διαθήκη, στα έργα των μαθητών αποστόλων του Χριστού, στα πατερικά κείμενα και όπου αλλού. Aτέλειωτες σελίδες και τόνοι μελανιού έχουν χυθεί, για να πείσουν τον άνθρωπο περί του ορθολογικά πρακτέου, για την σωτηρία της ψυχής του, σε ένα πλαίσιο προσωπικής μέριμνας και εξατομικευμένων δραστηριοτήτων,  που θα οδηγήσουν εις την μεταθανάτια ευτυχία καθε βασανισμένη και ταλαιπωρημένη ανθρώπινη ύπαρξη.  Μεταφυσικό, λοιπόν, το θέμα και ο στόχος, που όμως έστω και έτσι προσπαθεί να κρατήσει τίς όποιες ισορροπίες κοινωνικές, ανθρώπινες, ψυχικές , σε μία σχέση μεταξύ ανθρώπου και συνανθρώπου και ανθρώπου με το Θείο.  Δεν αγγίζουμε τις μέρες αυτές την ανθρώπινη πίστη, δεν αγγίζουμε την ελπίδα για την αντιμετώπιση του φόβου του θανάτου, δεν αγγίζουμε παραδόσεις αιώνων.  Είναι περίοδος νηστείας και περισυλλογής, είναι όμως και περίοδος στοχασμών, σκέψεων και προβληματισμού, διότι τον μήνα αυτό, ώς έθνος, εορτάζουμε ένα απο τα μεγαλύτερα ιστορικά συμβάντα στην πορεία μας πάνω στην γή και συγκεκριμένα την μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821. Εορτάζουμε, την εθνική μας παλλιγενεσία και την ίδρυση της κρατικής μας οντότητας, διότι η εθνική μας οντότητα προυπάρχει της ιστορίας πάνω στην γή αυτή, χάνεται στα απύθμενα βάθη των αιώνων και των χιλιετηρίδων.

Στην Ελλάδα, λοιπόν των συνθέσεων, συγκερασμών, συναινέσεων, συζεύξεων καί όλων αυτών των συμπτήξεων και συμπτώσεων ιδεών, φιλοσοφιών, αναζητήσεων και συνακόλουθα συγχύσεων πολλές φορές, διανύουμε μία περίοδο, συνεορτασμού των πιο μεγάλων αντιθέσεων πάνω στην γή αυτή.  Συνεορτάζουμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοθεωρίες, εκείνη του Χριστιανισμού μαζί με εκατομμύρια άλλους ομοδόξους και ομοθρήσκους των σύγχρονων Ελλήνων λαούς και εθνότητες και την κοσμοθεώρηση του Ελληνισμού και της Ελληνικής ιδέας, μοναδικής άμα τη γεννέσει της προ δεκάδων αιώνων και χιλιετηρίδων. Η μέν πρώτη, χριστιανική κοσμοθεώρηση, βασιζόμενη στην αιώνια και ατελεύτητο απόλαυση μιας ήρεμης μεταθανάτιας νέας ζωής, επιβάλλει δόγμα στηριζόμενο στον ανθρώπινο φόβο του θανάτου, απαξιοί την επίγεια ζωή και προετοιμάζει τον άνθρωπο για την «άλλη» ζωή. Η επίγεια ζωή για τον καλό χριστιανό όσο πιό δύσκολη, φτωχή, απάνθρωπη, καταπιεστική είναι... τόσο καλύτερη διότι  πλησιάζει στην τελική του  Θέωση, μετά τον βιολογικό του θάνατο.  Ο άνθρωπος άμα τη γεννήσει του, φέρει  ένα προπατορικό αμάρτημα του οποίου απαλλάσσεται δια του βαπτίσματος, και οφείλει ευθύς και έως τον θάνατο του ... «τα του καίσαρος τω καίσαρι και τά του Θεού τω Θεώ»...   Γεννιέται λοιπόν,  ο άνθρωπος αμαρτωλός και οφείλει να ακολουθεί συγκεκριμένα μοντέλα ζωής,  να αποδίδει τον κόπο του κατά το ήμισυ, εις τους ελέω Θεού Καίσαρες του κόσμου τούτου και το υπόλοιπο ήμισυ, δια των επιγείων αντιπροσώπων του εις τον Θεόν,  εξασφαλίζοντας έτσι το εισιτήριο εισόδου μετά το θάνατο του στον Παράδεισο των προσδοκιών του...  

          Στην Ελλάδα όμως, άλλη κοσμοθεώρηση γεννήθηκε προ απάντων των αιώνων, βγαλμένη απο τα σπλάχνα της αττικής γής, στην αιώνια πόλη του μεσογειακού νότου την Αθήνα. Είναι εκείνη η πόλη, που γέννησε τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ισονομία, την δικαιοσύνη, το κράτος, την κοινωνική ζωή, την κοινωνικοποίηση του ατόμου, είναι η πόλις, που γέννησε τον πολίτη και τον πολιτισμό. Είναι η ίδια αυτή πατρίδα, που δόξασε και λάτρεψε θεούς, σε μιά διαδικασία θεοποίησης και λατρείας, όλων όσων η ίδια η ανθρώπινη λογική και κρίση μπορούσε να ερμηνεύσει και να παρατηρήσει.  Εδωσε ονόματα στους θεούς αυτούς, που η ίδια η σύνθεση τους δηλώνει και την αντίστοιχη κοσμική δύναμη που αντιπροσωπεύουν,  οπως  πχ. Δήμητρα, απο το δωρικο Δας ή Γας που σημαίνει γαία, γή και φυσικά την μήτρα , μητέρα που γεννά τα πάντα, Δήμητρα λοιπόν σημαίνει σε πολύ απλά Ελληνικά , μητέρα γή . Για τους ορθολογικά σκεπτομένους Ελληνες και παρατηρητές του κόσμου τούτου είναι η μόνη γνωστή και αντιληπτή  δια των ανθρωπίνων αισθήσεων δύναμη, που δίνει απλόχερα ζωή αλλά και δέχεται στην αγκαλιά της νεκρά σώματα, όποιας ζωής χαθεί πάνω της. Λατρεύτηκε λοιπόν  η μητέρα γή, ποικιλοτρόπως και της αποδίδονταν ο πρέπων σεβασμός.

 Αυτό, είναι  το πολιτιστικό και πνευματικό υλικό, που ρέει στο DNA των Ελλήνων, ως βασικό συστατικό της δομής του.  Κατά την μακραίωνη ιστορία της Ελλάδος, πολλοί καταπατητές, κατακτητές, αλλόθρησκοι, αλλόφυλοι, βάρβαροι και μή, μεγάλοι στρατηγοί, προσπάθησαν να το διαγράψουν απο συστατικό. Ακολουθήθηκαν, πολλές μέδοθοι, όπως εκείνη των πολέμων, των κατακτήσεων, των καταστροφών, των σφαγών, των λεηλασιών, των πνευματικών και πολιτισμών καταστροφών, είτε μέσω της πυράς και του σιδήρου τότε, είτε μέσω της προσπάθειας αλλοτρίωσης του φιλελεύθερου πνεύματος και φρονήματος των Ελλήνων στις μέρες μας. Εκατοντάδες κατακτητές, κυρίως όμως Βυζαντινοί και Τούρκοι, έδωσαν τεράστια πληγματα στον Ελληνισμό.  Οι  Βυζαντινοί, με τους λατίνους αυτοκράτορες Κωνσταντίνο και Θεοδόσιο που τους απέδωσαν τον ευφημισμό Μέγας, αγιοποιώντας μάλιστα τον πρώτο εξ αυτών, και άλλους, προσπάθησαν και κατάφεραν εν πολλοίς να καταστρέψουν τον Ελληνικό πολιτισμό. Η Ελλάδα, όμως αντέχει την λαίλαπα των νεοφώτιστων, φανατικών χριστιανών, που την εποχή εκείνη, με την παρότρυνση κυρίως του πρώιμου εκείνου ιερατείου,  που ίσως βέβαια να δικαιολογείται απο τους σχετικά μέχρι τότε προσφατους διωγμούς των χριστιανών απο τους Ρωμαίους,  καταστρέφουν ανηλεώς όσια και ιερά αιώνων, βιβλιοθήκες και έργα λαμπρά πεφωτισμένων φιλοσόφων, ναούς υπέρλαμπρους , ρημάζουν τα πάντα, τα οποία αποκαλούν έργα του εκπεσόντος αγγέλου του Θεού τους δηλαδή του Σατανά, και οτιδήποτε αντιστέκεται στην νέα τάξη πραγμάτων που επιβάλλεται την εποχή εκείνη μέσω της νέας θρησκείας και της ανατέλλουσας τότε ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι αιώνες προχωρούν , ο Ελληνισμός αντέχει, το πνεύμα της ελευθερίας, επιζεί λάθρα στα σκοτεινά βυζαντικά χρόνια και στα πολύ χειρότερα που θα ακολουθήσουν  εκείνα τα μαύρα της Τουρκοκρατίας.

 Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, επέρχεται ο ολοκληρωτικός φαινομενικά σκοταδισμός και οι τέσσερεις αιώνες που ακολουθούν αρχής γενομένης τυπικά με την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 , ουσιαστικά όμως αρκετά πρίν,  μέχρι και την επανάσταση του 1821, είναι αιώνες μαύρης κατοχής.  Είναι όμως χρόνια και ελπίδας, πνεύματος ελευθερίας, μιας αρχέγονης Ελληνικής κληρονομιάς, που σαν άσβεστο φώς διατηρείται και περνά απο γενιά σε γενιά. Θα ήταν αλήθεια, μακρά ή αναφορά όλων εκείνων των γεγονότων των τεσσάρων αιώνων, γι αυτό επιγραμματικά μόνο μπορούν να αναφερθούν κάποια από αυτά, που καταδεικνύουν πώς έφτασαν οι Ελληνες στην επανάσταση του 1821 και την κατά την ταπεινή μας γνώμη, πραγματική φύση και υπόσταση της επανάστασης αυτής. Εν ολίγοις, η επανάσταση του 1821 είχε χαρακτήρα εθνικοαπελευθερωτικό απο τον Τουρκικό ζυγό και την Οθωμανική αυτοκρατορία, που διαδέχθηκε την Βυζαντινορωμαϊκή.  Είχε κοινωνικό χαρακτήρα, δηλαδή ήταν και λαϊκή επανάσταση κατά του κατεστημένου, των κοντζαμπάσηδων Ελλήνων, φεουδαρχών, του ανώτερου εκκλησιαστικού κατεστημένου, όλων των δυνάμεων δηλαδή που είχαν πλήρως ενσωματωθεί και αποδεχθεί την Οθωμανική εξουσία, ως διάδοχο σχήμα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.  Μέσα σε αυτό το κρατικό καθεστώς, ήκμασαν οι δυνάμεις αυτές , οι φίλα προσκείμενες στον Σουλτάνο, εξυπηρετώντας παράλληλα την Τουρκική διοίκηση, στην χαλιναγώγηση των ραγιάδων Ελλήνων και των λοιπών ομοδόξων λαών της  Βαλκανικής μέσω της κοινής θρησκείας. Σημειωτέον, ότι αμέσως μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, το πατριαρχείο προσκύνησε ευθύς τον Σουλτάνο κατακτητή,  δια του διορισμού του Γεώργιου Σχολάριου στον Οικουμενικό θρόνο του γνωστού Γεννάδιου και της αποδοχής του απο τον ίδιο τον Μωάμεθ τον κατακτητή. Γενικά ήταν τότε μια δύσκολη και εν πολλοίς σκοτεινή εποχή πραγματικά, υπήρξαν πολλές διαφορές μεταξύ πολιτικών και θρησκευτικών ομάδων, μεταξύ Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, υπήρξαν Κερκόπορτες και όλα εκείνα για τα οποία κανείς δεν μπορεί να είναι υπερήφανος, όλα εκείνα τα ιστορικά λάθη.  Οι δυνάμεις, λοιπόν, αυτές των περιφερειακών Ελλήνων μπέηδων και «διοικητών» των ραγιάδων χρησιμοποιήθηκαν για την χειραγώγηση των Ελλήνων ως προελέχθη και την καταβολή των βαρέων φόρων  (χαράτσια) που επέβαλαν οι κατακτητές και εισέπρατταν για λογαριασμό τους η Εκκλησία  (κυρίως πάντα εννοείται η υψηλή εκκλησιαστική ιεραρχία, διότι ο κατώτερος κλήρος συναγωνίζονταν και συνέπασχε με τον λαό) και οι Κοντζαμπάσηδες. Ολα αυτά κυριολεκτικά «έπνιγαν» και «λεηλατούσαν» την περιουσία των πολιτών και διατηρούσαν άσβεστα συναισθήματα και επιθυμίες για εξέγερση και ελευθερία.

Με το πέρασμα των αιώνων, ο βρόγχος του ζυγού έσφιγγε όλο και περισσότερο στο λαιμό των ραγιάδων και οδηγήθησαν στην επανάσταση του 1821. Κατά της επανάστασης ετάχθησαν αμέσως οι δυνάμεις εκείνες που ήλεγχαν την κίνηση των κεφαλαίων και έβλεπαν να χάνονται τα προνόμια τους αλλά και την αγχόνη να τους περιμένει. Ηταν όμως αργά, οι συγκυρίες  και οι νέες στρατηγικές των δυτικών δυνάμεων της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής, έβλεπαν μια Οθωμανική αυτοκρατορία καταρρέουσα σε παρακμή, ένα τεράστιο κράτος που έπρεπε να διαλυθεί και να διασπασθεί σε μικρότερα κρατίδια.  Η διάσπαση αυτή της Βαλκανικής, θα οδηγούσε σε πιό εύκολο έλεγχο των λαών της στρατηγικής αυτής περιοχής. Η Ευρώπη τότε κλήθηκε να παίξει τον στρατηγικό της ρόλο στον έλεγχο αυτόν και αποφασίστηκε η μεταστροφή της πολιτικής της και βοήθεια στους επαναστατημένους Ελληνες , με ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΛΛΑΔΑ στους δήθεν σωτήρες και αρωγούς της Ευρωπαίους. Οι όποιες αντιδράσεις των κοντζαπάσηδων εκάμφθησαν εν τη πορεία και εξελίξει των γεγονότων, η ανώτερη ιεραρχία της εκκλησίας, είτε έμεινε αδρανής είτε προσέφερε κάποια μικρή βοήθεια στον αγώνα είτε κατά περίπτωσιν προσπάθησε να τον εμποδίσει. Για να αλλάξει όμως η εικόνα του ρόλου της εκκλησίας και των κοντζαμπάσηδων μετά την απελευθέρωση  των Ελλήνων και την επιβολή των Γερμανών του Οθωνα στην πλάτη της Ελλάδος, η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά και διάφοροι θρύλοι και παραδόσεις χρησιμοποιήθηκαν για τον εξωρραϊσμό των κακώς κειμένων και αλλοτρίωση των γεγονότων. Θρύλοι, όπως το «κρυφό σχολειό» εμφανίσθησαν. Η εν τοις πράγμασιν ιστορία είναι πολύ απλή. Το Οθωμανικό κράτος το οποίο απρόσκοπτα λειτουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, Θεολογικές Σχολές στην Χάλκη, Αθωνιάδα σχολή στο Αγιο Ορος, την Θεολογική σχολή στην Σμύρνη και άλλες πανεπιστημιακού και ανώτερου γενικά επιπέδου, για ποιό λόγο θα παρεμπόδιζε την λειτουργία μικρών σχολείων για τους ραγιάδες;  Απλά, προείχαν άλλες ανάγκες του πληθυσμού και αυτές ήταν οι ανάγκες επιβίωσης.  Γράμματα, μάθαιναν όσα παιδιά ήθελαν να γίνουν ιερείς και μάθαιναν απο ιερωμένους του κατώτερου κλήρου, κυρίως κατα την διάρκεια των νυκτερινών ωρών, επειδή τα δύστυχα παιδιά δούλευαν την μέρα στους αγρούς με τους γονείς τους .  

 Ο Πούκεβιλ στην ιστορία του για την Ελληνική επανάσταση αναφέρει τα γεγονότα που διεδραματίσθησαν στις 25 Μαρτίου 1821 στην Μονή της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα, με την ευλογία των όπλων και την ύψωση του λαβάρου της επανάστασης απο τον μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό.  Το γεγονός αυτό είναι θρύλος και φαίνεται να μην έλαβε χώραν, διότι ο ίδιος ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν το αναφέρει στα απομνημονεύματα του, που αν είχε συμβεί ποτέ, θα ήταν ίσως το σημαντικότερο γεγονός της ζωής του. Επίσης,  η επανάσταση είχε ήδη αρχίσει λίγες μέρες πρίν απο την Μάνη και συγκεκριμένα απο τις 19 – 20 Μαρτίου 1821 και ήδη είχε απελευθερωθεί η  Καλαμάτα , πριν την 25 Μαρτίου. Μέχρι την ώρα εκείνη τόσο ο Γερμανός, όσο ο Γρηγόριος ο Ε΄ όσο και όλη η ανώτερη ιεραρχία της Εκκλησίας, προσπαθούσε να κατευνάσει τα πνεύματα και να κατασταλεί η επανάσταση εξ αιτίας του πραγματικού φόβου ότι θα χυνόταν αίμα αθώων, όπως τουλάχιστον προβάλονταν. Η κατάληξη του Γρηγορίου Ε΄ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ήταν τραγική, και αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατόρθωσε να καταστείλει την επανάσταση και πλέον ήταν άχρηστος και επικίνδυνος για τον Σουλτάνο. Επειδή αναφερόμαστε σε αιμοτοχυσία,  είναι γνωστόν διαχρονικά ότι επανάσταση  χωρίς αιμοτοχυσία στην ιστορία δεν υπάρχει.  Ολα αυτά τα γεγονότα της εποχής εκείνης, οδήγησαν τους Ελληνες στην μεγάλη τους επανάσταση και στο σύνθημα

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΄Η ΘΑΝΑΤΟΣ.

 Ηδη όμως παρήλθαν 200 ολόκληρα χρόνια απο την εποχή εκείνη, που δημιουργήθηκε το Ελληνικό κράτος, μέσα απο την διαδικασία της «βοήθειας» των δυτικών, μέσω ληστρικών τοκογλυφικών δανεισμών, που Ελληνες πολιτικοί επεδίωκαν παραπλανώντας τον λαό, για να εισπράττουν τεράστιες «μίζες», παραχωρώντας κάθε φορά τμήματα της εθνικής κυριαρχίας.  Στο όνομα αυτών των πολιτικών, οι Βαυαροί φυλάκισαν τον εθνικό μας ήρωα  ΘΕΟΔΩΡΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ  και το φεουδαρχικό κατεστημένο των κοντζαμπάσηδων δολοφόνησε τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.  Η πρώτη πτώχευση του νέου τότε,  πλήν όμως θνησιγενούς ελληνικού κράτους,  ήρθε το 1843 και οδήγησε τον λαό σε νέα επανάσταση και την επιβολή του Συντάγματος της 3^ης Σεπτεμβρίου.  Οι  ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση της Ελλάδος ειναι απίστευτα τεράστιες και τραγικές.  Τότε μια βασιλεία Γερμανική, ένα ανδρείκελο που το λέγανε Οθωνα και ένας χορός αντιπαραθέσεων και συμφερόντων ξένων δυνάμεων, οδήγησαν το νεοσύστατο μικρό κράτος σε πολέμους, δανεισμούς, εξευτελισμούς, εμφύλιους σπαραγμούς μέσα απο μια διαχρονική διαμάχη μεταξύ οικονομικών συμφερόντων και ξεπουλήματος της χώρας και δημοκρατικών διεκδικήσεων του λαού.  Παράλληλα, δανεισμοί για την διενέργεια πολέμων και την εδαφική επέκταση του κράτους, μεγαλοιδεατισμοί, βαλκανικοί πόλεμοι, παγκόσμιοι, μικρασιατική καταστροφή, εμφύλιοι, δικτατορίες, κούρασαν τον λαό και τον εξουθένωσαν.

          Απο την αρχαιότητα οι Ελληνες ως έθνος μέχρι σήμερα, πολεμούν.  Πολεμούν εξωτερικούς εχθρούς αλλα και εσωτερικούς, παλαιούς και σύγχρονους Εφιάλτες.  Πολεμούν κατά του σκοταδισμού και του Ανορθόδοξου Ψυχολογικού Πολέμου, που διεξάγεται σήμερα σε βάρος τους.

          Εκείνο που έπρεπε να καμφθεί πάντα και κυρίως σήμερα είναι η ψυχολογία και το φρόνημα των Ελλήνων. Οσα, δεν μπόρεσαν να πετύχουν για 400 χρόνια οι Τούρκοι κατακτητές, φαίνεται ότι καταφέρνουν οι σύγχρονοι δυτιοευρωπαίοι χρησιμοποιώντας άλλες μεθόδους. Εντάσσουν την Ελλάδα, προ δεκαετίας σε ένα πολιτικοοικονομικό σύστημα που γνωρίζουν εξ αρχής, οτι δεν θα το αντέξει και δεν έχει τις προϋποθέσεις η χώρα αυτή να υπάρχει μέσα σε αυτό.  Το ευρώ γίνεται το νέο νόμισμα της χώρας αλλά και η απαρχή του επιθανατίου οικονομικού ρόγχου της. Οι Ελληνες, σύμφωνα με το σχέδιο καταλήστευσης της, απολαμβάνουν κάποια χρόνια φαινομενικής οικονομικής ευημερίας, μέσω συνεχών δανεισμών υπό την διακυβέρνηση των σύγχρονων κοντζαμπάσηδων που φορούν άλλοτε μπλέ και άλλοτε πράσινο ένδυμα, δύο όψεις του αυτού νομίσματος, που απλά υπηρετούν τα συμφέροντα δυτικών αυτοκρατοριών. Στόχος, η πνευματική αποβλάκωση, η ανάδειξη νέων δυτικών προτύπων ζωής, η απομάκρυνση των νεοελλήνων απο παραδοσιακές αξίες και αρχές.

           Οι έννοιες ελευθερία και δημοκρατία γίνονται εξαγοράσιμες σε ευρώ, πολυτελή αυτοκίνητα, αστικά διαμερίσματα, αυθαίρετες εξοχικές κατοικίες σε καμμένες δασικές εκτάσεις,  τραπεζικά δάνεια διακοπών και συμμετοχή των Ελλήνων και ένταξη στο αμερικανοευρωπαϊκό life style. Παράλληλα έντεχνα και μεθοδικά, απο σκοτεινά κέντρα του Ελλαδικού χώρου και του εξωτερικού ενεργοποιούνται όλα τα κακά τουρκοκατοχικά κατάλοιπα όπως το ραγιαδισμός, το βόλεμα στο Δημόσιο, η υποστήριξη του περιφερειακού βουλευτή-αγά-κοντζαμπάση έναντι ανταλλαγμάτων μικρόφθαλμων και ταπεινών. Η έννοια του κράτους, απομακρύνεται απο την σκέψη του πολίτη και το κοινό γίνεται ατομικό και το μακροπρόθεσμο γίνεται σήμερα και προσωρινό. Εκεί βρίσκεται η τεράστια ευθύνη των νεοελλήνων, που επέτρεψαν να γεννηθεί και να καλλιεργηθεί έδαφος πρόσφορο για την λεηλασία που θα ακολουθούσε. Αυτός ο εναγκαλισμός του Μορφέως ήταν θανάσιμος και αφαιρετικός για τον Ελληνισμό. Καμία δύναμις δεν αντέδρασε και δεν αντιδρά. Σκόρπιες φωνές... αλλά πάντα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και πάντα μετά απο κάθε χειμώνα, ακολουθεί πάντα η άνοιξη...

          Ομως, η επταετία αυτή των παχέων αγελάδων (ισχών και  ετοιμοθάνατων στην πραγματικότητα) περνά και η Ελλάδα ζεί και βλέπει το κρυμμένο για τους εθελοτυφλούντες, ειδεχθές πρόσωπο των μέχρι τώρα «ευεργετών» της. Απο μικρή αλλά περήφανη χώρα, γίνεται η Ελλάδα των μνημονίων, των δανεισμών, της πείνας, της δυστυχίας, του ραγιαδισμού και τα σαρκοβόρα επιτίθενται διαρκώς με την εξαγορά συνειδήσεων κάποιας μερίδας βουλευτών και την απόλυτη σιωπή και ανοχή ικανών κοινωνικών  δυνάμεων,  όπως ακόμη και η Εκκλησία, που δεν χρησιμοποιεί την δύναμη της, όπως ο από άμβωνος ξεσηκωμός του λαού, με την  δικαιολογία της μη ανάμειξης στην πολιτική.  Το παλαιό σχέδιο λοιπόν, καλά κρατεί και η κατοχή των δυτικών «νεοβαυαρών οθωμανών» προχωρά κανονικά. Δεν χρειάζονται όπλα και μάχες για την επιβολή των βορείων κατά του δήθεν «φτωχού» νότου, απλά ένας κερδοσκόπος, υπηρέτης ξένων αφεντάδων τραπεζίτης  για πρωθυπουργός και δύο τρείς αμερικανοσπουδασμένοι κατ επίφασιν έλληνες πολιτικοί να τον στηρίζουν, μαζί με μια ομάδα προδοτών Ελλήνων και φυσικά πάνω απ΄όλα μιά χώρα με πλούσιο υπέδαφος σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

«...διεμελίσαντο τα ιμάτια μου και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον..».

          Η αρπαγή έχει αρχίσει, οι σύγχρονοι κοντζαμπάσηδες πράσινοι, γαλάζιοι και μπλέ, αρπάζουν τις μίζες τους, και ο διαμελισμός των ιματίων της Ελλάδος προχωρά χωρίς να υπάρξει κάν κλήρος.  Είναι ήδη μοιρασμένος ο πλούτος του υπεδάφους αλλα και ο υποθαλάσσιος της χώρας, οι φυσικές ομορφιές και ο ήλιος της Ελλάδας. Ο κατακτητής δεν λέγεται  Μωάμεθ πλέον, αλλά είναι απρόσωπος, λέγεται διεθνές κεφάλαιο ή τραπεζικό σύστημα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο , Ευρωπαϊκή Ενωση, Τρόϊκα, Γερμανία, 4^ο Ράιχ και ένα σωρό άλλα ονόματα, διαφορετικές όψεις του ιδίου νομίσματος. Παντού Μασονία και υποχθόνιες στοές,  λέσχες Μπίλντεμπεργκ και  Ιλουμινάτοι,  ο κατακτητής παίρνει σάρκα και οστά εις τα πρόσωπα των λαλούντων την βαρβαρικήν.  Ο Ελληνας πολίτης κουρασμένος απο μακραίωνες πολεμικές αναμετρήσεις, φτωχός, ανασφαλής, ηθικά τσακισμένος δέν είναι ο Ελληνας του 1821.  Καθισμένος στον καναπέ της απάθειας μπροστά στο κουτί της αποβλάκωσης και της κατατρομοκράτησης του, απο καλοντυμένους ανθρωπόμορφους λύκους των μέσων ενημέρωσης, κλεισμένος στα τείχη που έκτισε γύρω του, όπως επισημαίνει ο Καβάφης.  Πνιγμένος στα προβλήματα του μικρόκοσμου του, έντρομος για την αποπληρωμή της επόμενης δόσης του δανείου του, κάτωχρος και φοβισμένος στον σύγχρονο τοκογλύφο ληστή που λέγεται τράπεζα, εκείνος που με σπαθί στο χέρι θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο της ευημερίας του. Εντρομος απέναντι στον κάθε  ραβδοφόρο κατοχικό ένστολο εντολοδόχο των τραπεζιτών που θα καταστείλει με δηλητήριο και ράβδους κάθε προσπάθεια αντίστασης του, περιμένοντας την εξ ουρανού σεισάχθεια, που δεν πρόκειται να έρθει, έχει χάσει κάθε διάθεση για εκείνο τον κοινό ξεσηκωμό που ο ένας γίνεται όλοι και τα αμέτρητα μικρά χέρια γίνονται τεράστια γροθιά εναντίον κάθε εσωτερικού και εξωτερικού κατεστημένου. 2012 μ.χ. σε λίγο νέοι πόλεμοι, θα ξεκινήσουν στην πολύπαθη περιοχή της ανατολικής μεσογείου και μέσης ανατολής, ποτάμια αίματος θα χυθούν για τον έλεγχο των πετρελαίων και η Ελλάδα στη μέση του όλου σκηνικού.

Ισως τώρα είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ τα λόγια του Πατέρα μας Γέρου του Μωριά, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη:

«...Είσαι Ελληνας; Τι προσκυνάς; Σήκω επάνω... εμείς και στους Θεούς, όρθιοι μιλάμε...»

          Μεγάλη αλήθεια, για μεγάλους λαούς, για μεγάλους Ελληνες... Οι Ελληνες απο την αρχαιότητα στους χώρους λατρείας, εσέβονταν και λάτρευαν τους Θεούς τους, αλλά σέβονταν και τον άνθρωπο.  Ορθιοι ίσταντο ενώπιον των Θεών, και απηύθυναν ύμνους αλλά και παράπονα και συνδιαλέγονταν με αυτούς σε μια ύψιστη δημοκρατική διαδικασία και με συναίσθημα ελευθερίας.

Οι  Ελληνες απαγορεύεται εκ της φύσεως των να προσκυνούν Θεούς, δεν είναι σκλάβοι και δούλοι κανενός Θεού, είναι ελεύθεροι άνθρωποι.  Οι Ελληνες απαγορεύεται να γονυπετούν και δεν προσκυνούν κανέναν απολύτως.

          Σήμερα, που η Ελλάδα βιώνει ένα νέο ζυγό, και επίκαιρο πάλι φαίνεται να προβάλλει το σύνθημα...

....  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ   Η   ΘΑΝΑΤΟΣ..

«.... Σε γνωρίζω απο την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωρίζω απο την όψη

που με βιά μετράει τη γή

απ τα κόκκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά

και σαν πρώτα ανδρειωμένη

Χαίρε.. ω χαίρε Ελευθεριά...»

Απόσπασμα απο τον Υμνο στην Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμου