Εικονες ζωής!!!

Αυτές οι εικόνες , αυτές οι ζωγραφιές ήταν η πρώτη επαφή με την γνώση για όλη την γενιά μου... Πλέον αυτές οι εικονες υπάρχουν σαν μνήμες χαραγμένες μέσα στην ψυχή όλων όσων είχαμε την πρώτη μας συνάντηση με την μάθηση μέσω αυτών... Μορφές αγαπημένες, γλυκές, μαλάκωναν την κούραση των παιδικών μας χρόνων, μορφές σε φτωχικά σπίτια, σε χώρους παρομοιους με εκείνους που μεγαλώναμε όσοι ζούσαμε στις προσφυγικές συνοικίες... στην Νέα Ιωνία... αγαπήσαμε τον τόπο μας και τον αγαπάμε.. τους πρώτους μας δασκάλους, την Κυρία Ελευθερία στην πρώτη τάξη, την Κα Φροσω στην δευτέρα και στην τρίτη και τον Κο Τσεκούρα στην τετάρτη, πέμπτη και έκτη δημοτικού, στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας, στην οδό Κρήτης... Δεν ξέρω πιά αν ζουν αυτοί οι άνθρωποι, όπου και να είναι εν ζωή ή όχι ας έχουν ήρεμη ψυχή και σε κάθε περίπτωση ζούν μέσα στις αναμνήσεις των χιλιάδων παιδιών τους, μερικά απο αυτά είμαστε πλέον εμείς γονείς και εμείς ενήλικοι... οι τότε μαθητές τους.  Η ζωή μας παρέσυρε όπου ήθελε αυτή σε όποιους δρόμους ήθελε αυτή , αλλα όσο σκληρή να ήταν μαζί μας, όσο και να διώχνει μακρυά απο τον τόπο μας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κυριεύσει την σκέψη μας και τα συναισθήματα μας... Αυτά, τα παλιά βιβλία με τις υπέροχες εικόνες τους, μας έδωσαν γνώση, αγάπη για την μάθηση και είναι οδηγοί μας στην ζωή. Με το κλείσιμο του οργανισμού εκδόσεως διδακτικών βιβλίων, η κουκουβάγια της γνώσης θα πετάξει μακρυά... αλλα η μορφή της θάναι πάντα στις καρδιές μας...

Εχω ακόμη φυλαγμένο, ένα βιβλίο απο την τρίτη Λυκείου του 1ου Λυκείου αρρένων Νέας Ιωνίας, εκεί στα Πευκάκια, όπου υπάρχει σε ελεύθερη ερμηνεια  των αρχικών ΟΕΔΒ ..  Οταν Εχω Διάβασμα Βαριέμαι.... όμως η ζωή μου, πέρασε και υπάρχει ακόμη, γιατί σταθερή μου αξία και συντροφιά ένα βιβλίο..

Αυτή όλη η σημείωση μου, είναι μια απο τις μικρές μου παρακαταθήκες στα παιδιά μου, αφιερωμένη με αγάπη στους συμμαθητές των σχολικών μου χρόνων όπου και να βρίσκονται και στην ιδιάιτερη μου πατρίδα την Νέα Ιωνία - Αττικής, όπου και μεγάλωσα....

γιώργος αθανασιάδης