Νομοτελειακά στη ζωή και στον ελληνικό μύθο, Υβρις ακολουθείται από την Ατη, τη Νέμεση και στο τέλος επέρχεται η σκληρά ΤΙΣΙΣ (Στη φωτό ο εξαίρετος ηθοποιός Γιώργος Βούλγαρης, εισπράττει το τίμημα της Υβρεως, θνητός αυτός υβρίζοντας Θεούς στην μυθική ταινία του σκηνοθέτη Γιώργου Ευαγγελόπουλου ΤΙΣΙΣ, που θα προβληθεί στις αίθουσες σύντομα)
Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης
Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας
ΣΥΝΔΕΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
0421969172
email: athanasiadis.g@hotmail.com
Η γέννηση του μύθου
Οπως είπαμε στο προηγούμενο άρθρο μας υπήρξε λοιπόν, αρχικά η εύλογη καθόλα απορία του ανθρώπου, για το πως γεννήθηκε πρώτα απ΄ όλα ο ίδιος και επέκεινα η ζωή γύρω του, ο κόσμος, ο έναστρος ουρανός και όλα εκείνα τα οποία δεν μπορούσε να εξηγήσει με την λογική του και με την απλή παρατήρηση του κόσμου γύρω του, όταν ακόμη φυσικά η ανθρωπότητα στον πλανήτη ήταν σε εμβρυακή μορφή.
Με το πέρας της περιόδου της εμβρυακής η της παιδικής μορφής της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος εξελισσόμενος ή πάλι πλέον οργανούμενος σε ομάδες και σε κοινωνίας, αρχίζει να ανταλλάσσει απόψεις και ιδέες για όλα τα θέματα που βιώνει και τον κόσμο που τον περιβάλλει φυσικά. Είναι η εποχή της γέννησης της μυθολογίας, με την έννοια που έδωσαν οι χριστιανοί στον όρο μύθο. Κατά παράφραση της Εβραϊκής βιβλικής μυθολογίας σε όλες της τις εκφάνσεις, και σύμφωνα τον Ιωάννη Κακριδή, «Εν αρχή ήν ο μύθος. Και ο μύθος ήν προς τους θεούς. Και οι Θεοί ήταν ο λόγος ο πρώτος» Αρα με τη γέννηση των Θεών γεννιέται και ο μύθος ή και το αντίστροφο. Πάντως ουδέποτε εν σώματι Θεοί και μύθος. Η λατρεία είναι κοινή και για τους θεούς και για το ανθρώπινο δημιούργημα που είναι ο μύθος. Και ο λόγος και εδώ ακόμη και στον παραλληλισμό αυτό του Κακριδή, διαφαίνεται ως έτερος βασικός θεός και μάλιστα με συγκεκριμένο όνομα, που είναι Λόγος. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή προφανώς και με την αναφορά στο ευαγγέλιο του Ιωάννη στην οποία παραπέμπει ο καθηγητής:
«εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θεον και θεος ην ο λογος, ουτος ην εν αρχη προς τον θεον, παντα δι αυτου εγενετο και χωρις αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν...»
Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 1, παρ.1, στιχ.1
Φυσικά, θα ήταν τολμηρό να επιχειρήσουμε σωστή γραμματική μετάφραση του αρχαίου κειμένου στη σύγχρονη Ελληνική γλώσσα, διότι εκείνη η πρόθεση «πρός» χωράει πολλές ερμηνείες, καμία όμως ερμηνεία δεν υπάρχει που να ταυτίζει τις δύο έννοιες, ως ταυτοπροσωπεία θεού και λόγου, τουλάχιστον στην Ελληνική γλώσσα. Θεός και μύθος, κατά Κακριδή λοιπόν, είναι δύο έννοιες διαφορετικές, που υπάρχουν παράλληλα, η μία είναι «προς» την άλλην, δηλαδή δίπλα της ή υπάρχει παράλληλα. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αναφέρει και το ευαγγέλιο του Ιωάννη, δηλαδή θεός και λόγος, συνυπάρχουν παράλληλα σαν δύο θεότητες, μη ταυτιζόμενες, εφόσον ο συγγραφέας του κειμένου χρησιμοποιεί το ρήμα «ειμί πρός τινα» δηλαδή είμαι δίπλα σε κάποιον και όχι ταυτίζομαι. Αυτό όμως, είναι θέμα ανάλυσης των θεολόγων, οι οποίοι μεταφράζουν και αποδίδουν τα κείμενα, πέρα της γραμματικής και συντακτικής τους ανάλυσης με δικές τους γλωσσοπλαστικές αναλύσεις και σε κάθε περίπτωση δεν αφορά, τον Ελληνικό μύθο και την Ελληνική παράδοση εν γένει και το παρόν πόνημα.
Επομένως ο μύθος γεννάει και τους θεούς και εκείνοι τον μύθο και ο λόγος γεννάει τον κόσμο και εν συνεχεία θεοποιείται ο Λόγος και γίνεται πρώτος Θεός. Η απόδοση της γέννησης του κόσμου ως ζητούμενου δηλαδή ως αιτιατού, μέσα από το καθεστώς φόβου, πλήξης, απορίας, δέους και ότι άλλο διαθέτει η συνείδηση του πρώτου ανθρώπου, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, παρά μέσα από τη διαδικασία μιας εξελικτικής μυθολογικής συνείδησης. Ο άνθρωπος συνειδητά αισθανόμενος την αδυναμία της αληθούς απόδοσης των γεγονότων και φαινομένων του κόσμου που τον περιβάλλει, ανθρωπομορφοποιεί και ζωομορφοποιεί όλα εκείνα τα άψυχα και μη οργανικά που τον περικυκλώνουν και προκαλούν δέος, φόβο και ανασφάλεια. Η μορφοποιήσεις αυτές γίνονται απόλυτα συνειδητά για την κάλυψη των αναγκών γέννησης τους και μάλιστα επιβάλλονται και οριστικοποιούνται θεοποιούμενες. Σε περιόδους πραγματικά δύσκολης επιβίωσης και καθημερινότητας εν μέσω κινδύνων ακόμη και από το ζωϊκό βασίλειο γύρω του, το γένος των βροτών και επιχθονίων αναπτύσσει την μυθολογική του συνείδηση (Μythological consciousness). Η σύχρονη τετραγωνισμένη λογική των ανθρώπινων-απάνθρωπων κοινωνιών του Homo Sapiens φυσικά αποδίδει όλα αυτά σε αδυναμία αιτιολόγησης των φυσικών αιτιών γιά όλα εκείνα που συνέβαιναν στον κόσμο των πανάρχαιων κοινωνιών, με μεγάλη διάθεση ειρωνείας. Ομως πάντα ακόμη και σήμερα αδυναμία απόδοσης του αιτιατού, (δηλαδή του ζητούμενο, ή της αιτίας που υπάρχει ο κόσμος γύρω μας) ωθεί τον άνθρωπο να πλάσει τον μύθο δηλαδή να πλάσει τον μεγάλο κόσμο (το ίδιο το σύμπαν) με υλικά που προέρχονταν από τις αισθητικές και πνευματικές αποθήκες του δικού του μικρού κόσμου...
Πηγές: 1) Ελληνική μυθολογία (Εκδοτική Αθηνών),2) Ιλιάδα και Οδύσσεια (Ομηρος) 3) Θεογονία και Εργα και Ημέραι (Ησίοδος) 4) Βιβλιοθήκη (Απολλόδωρος)
Συνεχίζονται κανονικά τα μαθήματα, διαλέξεις που γίνονται κάθε Πέμπτη στις 6:30 μμ στο 837 New Canterbury Road στο Hurlstone Park, με θέμα “Worldview through Greek Mythology” στα πλαίσια εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας στο Greek Bilingual Bookshop. Η Ελληνική σαν γλώσσα του μύθου, της φιλοσοφίας και της παγκόσμιας επιστήμης. Τα μαθήματα παραδίδονται από τον Γιώργο Αθανασιάδη, Δικηγόρο και Θεατρικό συγγραφέα.
Τιμή συμμετοχής σε κάθε μάθημα $20 και περιλαμβάνεται προσφορά καφέ ή τσαγιού και γλυκίσματα. Διάρκεια μαθήματος 90 λεπτά συν 10 λεπτά διάλειμμα.
Υπάρχουν ακόμη λίγες θέσεις, για συμμετοχές καλέστε 0421969172 ή αποστείλατε email στο athanasiadis.g@hotmail.com
Επιπλέον βλέποντας την ανταπόκριση των ενηλίκων συμπαροίκων μας, ανακοινώνουμε ότι σύντομα θα δημιουργεί νέο τμήμα εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας ή της πρακτικότερης χρήσης της μέσα από τα κείμενα της Ελληνικής γραμματείας των Θεατρικών Εργων. Η ομάδα διδασκόντων και διδασκομένων θα υπεισέλθει στο κόσμο του Αρχαίου αλλά και σύγχρονου Ελληνικού θεάτρου και επομένως στην καθημερινή σωστή χρήση της Ελληνικής γλώσσας.
Συνεχίζεται την επόμενη βδομάδα....
Posts
0 σχόλια:
Post a Comment