Κάθε τι καινουργιο καθε αρχή, εχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό για όλους μας. Την δυσκολία, μια δυσκολία που συνοδεύεται απο πονο, θυμό, απογνωση, απελπισία σαν εκείνες τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, που μας οδηγούν στην απάτη της συγκίνησης, που μαζοχιστικά πολλές φορές προσφέρουν την ηδονή της λύπης, του πόνου και γνωρίζουμε ότι στο τέλος κάπου κρύβεται η κάθαρση ...το τέλος.
Μέσα απο όλο αυτο το φάσμα των θεωρήσεων της ζωής, του καινούργιου, αποκτάται η εμπειρία, και η γνώση και επέρχεται η ωριμότητα.....Στερητικά σύνδρομα, αναδρομές ζωής, νοσταλγία, απολογισμός, συγκρίσεις, ενταση συναισθηματική, φόβος αλλά και αποφασιστικότητα είναι πάντα τα χαραστηριστικά της διαδρομής ....
Ο Καβάφης είπε ότι ο πηγαιμός για την Ιθάκη, ειναι ένα ταξιδι που πρέπει να ευχόμαστε να έχει περιπέτεια για την πνευματική και προσωπική μας ολοκλήρωση....ίσως κάποιος φορές το κέρδος αυτής της ολοκλήρωσης να έχει και μεγάλο κόστος...οσο μεγαλύτερο τόσο καλύτερα;
Κάποιες φορές το σκέπτομαι έτσι και κάποιες άλλες αγανακτώ με αυτά τα κόστη...
Πάντως ένα είναι το μόνο σίγουρο...οτι πάντα υπάρχει ο δρόμος, άλλοτε μακρύς και άλλοτε σύντομος και πάντοτε γεμάτος περιπέτειες....
Τον ακολουθώ λοιπόν κυνηγώντας το φώς με την βεβαιότητα ότι θα το φτάσω...δεν προσδοκώ αγρούς ολάνθιστους και ποτάμια με γάργαρα νερά....μιά μικρή πηγή να ξεδιψάσω και ένα δέντρο να ακουμπήσω το τη ράχη μου και η σκιά του να γίνει βάλσαμο στις πληγές της ψυχής μου
Ξεκινάει τούτο το μπλόκ με πολλή αγάπη, το μονο που ειναι σίγουρο....η προοπτική θα φανεί ....
φιλικά
Γιώργος
3 hours ago
0 σχόλια:
Post a Comment