L’ etat c’ moi …. 40 χρόνια Δημοκρατίας στην Ελλάδα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ του Σύδνευ, στο φύλλο της 30ης Ιουλίου 2014.

Περί νόμων και Ελλήνων ζωής

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος – Θεατρικός συγγραφέας

SYNDEY - AUSTRALIA

TEL :  0421 969 172

L’ etat c’ moi …. 40 χρόνια Δημοκρατίας στην Ελλάδα

Το έτος 1661 μετά την χριστιανική χρονολόγηση, ο Λουδοβίκος 14ος γίνεται και επίσημα βασιλιάς της Γαλλίας, μετά τον θάνατο του κηδεμόνα του και την
ενηλικίωση του. Αναλαμβάνοντας την εξουσία είναι εκείνος που συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στα χέρια του και δηλώνει «L’ etat c’ est moi” δηλαδή το κράτος είμαι εγώ.

Στις 24 Ιουλίου 2014 στην Ελλάδα, η Προεδρία της Δημοκρατίας, γιόρτασε τα 40 χρόνια απο την επαναγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην χώρα, που δυστυχώς κράτησε για λίγο. Ο νύν πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, δήλωσε ότι πλέον στην Ελλάδα υπάρχει υποχώρηση της δημοκρατίας μετά την κρίση. Απόλυτα σωστή η διαπίστωση αυτή του γηραιού προέδρου ο οποίος πλέον βαδίζοντας τη δύση τη ζωής της, ίσως ζητά την εξιλέωση και την συγχώρηση απο τον Ελληνικό λαό, για τα βάσανα που υφίσταται, και με την δική του σφραγίδα και υπογραφή. Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα και την Ελληνική νομοθεσία ευρύτερα όλοι οι νόμοι, όλες οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και όλη η νομοθεσία της χώρας χρήζει την υπογραφή του προέδρου της δημοκρατίας και εν συνεχεία πάει για δημοσίευση στην εφημερίδα της κυβερνήσεως και γίνεται νόμος της χώρας. Ολα αυτά μετά την ψήφιση τους στη βουλή των Ελλήνων ή μετά την υπογραφή τους απο την κυβέρνηση όταν πρόκειται για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Σε περίπτωση που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως ανώτατος άρχων της χώρας, δεν συμφωνεί με το περιεχόμενο ενός νόμου ή τον θεωρεί αντισυνταγματικό τότε δεν τον υπογράφει, αρνείται να τον υπογράψει και τον στέλνει πίσω στην Βουλή. 

Αυτή είναι η εξουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, σαν θεματοφύλακα της Δημοκρατίας και του Ελληνικού Συντάγματος. Επι των ημερών του νύν προέδρου της Δημοκρατίας, συνέβησαν όλα τα δεινά και πέρασαν τότε όλοι οι αντισυνταγματικοί νόμου, μνημόμια, νόμοι που ξεπουλούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας σε ευκαιριακούς τυχοδιώκτες της αλλοδαπής καθώς επίσης και τους αιγιαλούς, την κρατική και ιδιωτική περιουσία. Είναι απίστευτα μακρύς ο κατάλογος των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που έχει υπογράψει ο Κάρολος Παπούλιας, οι οποίοι είναι νόμοι που αποφασίζονται απο την εκάστοτε τυχαία, ευκαιριακή και συμπτωματική κυβέρνηση οποία για παράδειγμα στις μέρες μας στην Ελλάδα, δεν απηχεί και δεν αντικατοπτρίζει επ ουδενί την βούληση του εκλογικού σώματος.

Η δικαιολογία που έδωσε στον εαυτό του ο γηραιός Πρόεδρος, για την προσυπογραφή του και επικύρωσή όλων των αντισυνταγματικών νόμων, με τους οποίους χαρίζεται η εθνική και ιδιωτική περιουσία της Ελλάδας, η καταδίκη των πολιτών στη πείνα, δυστυχία και στις αυτοκτονίες, είναι η διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας της χώρας. Αυτό το είπε διότι κατά το Σύνταγμα αν δεν προσυπόγραφε, για παράδειγμα τα μειοδοτικά μνημόνια παράδοσης της χώρας σε ξένους, η κυβέρνηση θα έπεφτε και θα προκηρύσσονταν εκλογές. Ομως αν δεν υπέγραφε αυτούς τους νόμους, θάταν ευχής έργον για την υστεροφημία του πάλαι ποτέ υπουργού και στελέχους του Πασόκ και τουλάχιστον θα αποχωρούσε απο την πολιτική του καριέρα, με το κεφάλι ψηλά και όχι με την σφραγίδα της ντροπής. Τα γεγονότα στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, που τον ανάγκασαν να φύγει άρον άρον και εν συνεχεία να βλέπει την παρέλαση μέσα απο τα κάγκελα του μίσους και της εθνικής απομόνωσης, σίγουρα δεν ήταν το καλύτερο του. Σήμερα ίσως υπό το κράτος των ενοχών του (αν έχει κάποια στοιχεία ευαισθησίας) προσπαθεί λίγο πριν την αποχώρηση του απο το αξίωμα του να ωραιοποιήσει την εικόνα του, απολογούμενος και μιλώντας για υποχώρηση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Απο την άλλη πλευρά δύο άλλα στελέχη της κυβέρνησης της Ελλάδας η Σοφία Βούλτεψη ως κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο Γκίκας Χαρδούβελης ως υπουργός – τσάρος της οικονομίας φαίνεται οτι επιτίθενται εμμέσως στις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η κυβερνητική εκπρόσωπος, Σοφία Βούλτεψη υπεραμύνεται του έργου της μειοψηφούσας στην θέληση του λαού κυβέρνησης λέγοντας ότι δεν υπάρχει υποχώρηση της δημοκρατίας. Αλήθεια ποιός ψηφίζει κάθε τόσο πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με τις οποίες για παράδειγμα κλείνουν με ξαφνικό θάνατο την ιστορική ΕΡΤ για ν ανοίξουν την δική τους ΝΕΡΙΤ με διορισμένους με αδιαφανείς διαδικασίες και χωρίς δημόσιο διαγωνισμό υπαλλήλους και τελικά κοστος μεγαλύτερο ή ίσον, μέσω της ΔΕΗ, για τους φορολογουμένους; Η Σοφία Βούλτεψη, λοιπόν υποστήριξε ότι η Δημοκρατία, δεν δημοκρατία επειδή η Ελλάδα πήρε μέτρα οδυνηρά, κόβοντας μισθούς και συντάξεις και άρα αυτά δεν είναι χούντα, εφόσον στηρίχθηκαν και στηρίζονται οι Τράπεζες. 

Οτιδήποτε είναι σε βάρος του λαού και υπέρ των Τραπεζών και των διαφόρων «επενδυτών» της υποτιθέμενης ανάπτυξης κατά την Βούλτεψη είναι δημοκρατία, όπως δημοκρατία είναι και κατά τον Γκίκα Χαρδούβελη η αυταρχικότητα και οι μεσαιωνικές ή αναγεννησιακές δηλώσεις. Ο πρώην στενός συνεργάτης του Σημίτη, παρασπουδασμένος με περγαμηνές απο αμερικανικά πανεπιστήμια, ο σύμβουλος της Eurobank, τον οποίο δεν εξέλεξε κανείς σε κάποιο βουλευτικό ή άλλο αξίωμα, δηλώνει, απερίφραστα, ανερυθρίαστα, χωρίς αιδώ και απόλυτα κυνικά ότι δεν πρόκειται να υπολογίσει και να υπακούσει σε καμιά δικαστική απόφαση και το έργο της δημοσιονομικής πολιτικής είναι απόφαση δική του και της κυβέρνησης. Οτι και νάμαθε ο κύριος αυτός που μάλιστα διδάσκει και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, αυτό που δεν έμαθε ποτέ του, είναι τι σημαίνει δημοκρατία. Αλλά φαίνεται ότι αυτά είναι πολύ ψηλά γράμματα για τον Γκίκα Χαρδούβελη και για την κατ΄ επίφαση κυβέρνηση της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση της Ελλάδας, πλέον έχει ξεπεράσει κάθε ηθικό φραγμό, κάθε όριο δημοκρατίας, είναι υπεύθυνη για περίπου 4000 αυτοκτονίες και χιλιάδων αστέγων και λιμοκτονούντων νεόπτωχων πολιτών, που αποχαυνωμένοι απλά παρακολουθούν και περιμένουν τη σειρά τους για τον θάλαμο των αερίων, που θάναι και η λύτρωση τους αν αυτό είναι λύτρωση. 

Η κυβέρνηση μέσω των εκπροσώπου της Γκίκα Χαρδούβελη δηλώνει ξεκάθαρα «L’ etat c’ est moi” δηλαδή το κράτος είμαι εγώ, και ας πάνε τα λένε ότι θέλουν τα δικαστήρια και οι δικαστές, και ας διατάσσουν την επαναπρόσληψη των απολυθέντων καθαριστριών, η κυβέρνηση θα κάνει ότι θέλει και ότι της αρέσει....

Ελληνική Δημοκρατία το μεγαλείο σου...