« ...Δυσίν κυρίοις δουλεύειν, Θεώ τε και Μαμωνά... »

To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ  του Σύδνεϋ στο φύλλο της 5ης Αυγούστου 2014

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Θεατρικός συγγραφέας

Αρθρογράφος  - Ραδιοφωνικός παραγωγός

e-mail:  athanasiadis.g@hotmail.com

Tel:  0421 969 172

SYDNEY  AUSTRALIA

« ...Δυσίν κυρίοις δουλεύειν, Θεώ τε και Μαμωνά... »

Απαρχής της εμφανίσεως του ανθρώπου, πάνω στον πλανήτη, με όποιον τρόπο αυτός εμφανίστηκε ή εξελίχθηκε, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να πεί μετά απολύτου βεβαιότητος, ο φόβος του για το άγνωστο, ο φόβος του θανάτου και η αδυναμία του να εξηγήσει όσα συνέβαιναν γύρω του, τον οδήγησαν στην εφεύρεση των διαφόρων θρησκειών. Στην διαδρομή του, μέσα στους αιώνες και στην «διανομή» του, σε διάφορους τόπους της γής, αλλά και τον διαχωρισμό του, σε διάφορες φυλές, η κάθε κοινωνία, ιστορικά, υιοθέτησε τις δικές της θρησκευτικές πεποιθήσεις, λαμβανομένων υπόψη της εποχής, των κοινωνικών δομών, των επιδιώξεων και κυρίως των οικονομικών και πολιτικών συνθηκών κάθε χρονικής περιόδου που εμφανίστηκε η κάθε θρησκεία.

Το θέμα μου σήμερα βέβαια δεν είναι ανάλυση θρησκειολογική ή ποιά θρησκεία ανταποκρίνεται στη λογική, στο κοσμικό γίγνεσθαι και σ όσα εισπράττει με τις βιολογικές του αισθήσεις ο άνθρωπος. Χαρακτηριστικό των ανατολίτικων θρησκευτικών δοξασιών, και κυρίως της Περσικής και Ιουδαϊκής θρησκείας, είναι η ύπαρξη δύο δυνάμεων της καλής δύναμης του Θεού, δημιουργού του κόσμου και της κακής δύναμης που αιώνια αντιπαλεύεται την καλή, σε ένα αγώνα δίχως τέλος. Ο θεός Ιεχωβά για τους Εβραίους στή βίβλο και επέκεινα για τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους, έχει να παλέψει με τον Διάβολο, τον εκπεσόντα άγγελο του, ο οποίος με την δική μου στρατιά αγγέλων εκπεσόντων βασιλεύει στο ζοφερό βασίλειο της κολάσεως, ενώ παράλληλα πειράζει το ανθρώπινο γένος, το γεμίζει γνώση και το οδηγεί στην έξοδο απο τον κήπο της Εδέμ και τον παράδεισο.

Στην συνέχεια ο ίδιος ο Θεός, της βίβλου στέλνει στη γή εκπροσώπους του, με την μορφή προφητών ή ηγετών των Εβραίων προκειμένου να τους νουθετήσει, να τους επιβάλλει το θελημα του, για να οδηγηθούν στην αιώνια ζωή και στο χαμένο παράδεισο. Στην εξελικτική της μορφή η Ιουδαϊκη θρησκεία, μεταλλάσεται και εξελίσσεται παραπέρα με την εμφάνιση στη γή του ενανθρωπισθέντος υιού του Θεού, στα πλαίσια της τριαδικής του υπόστασης, ο οποίος θα κηρυξει την αγάπη και θα υποσχεθεί στους ακολούθους του την αιώνια ζωή και ανάσταση νικώντας τον διάβολο και το σκοτεινό του βασίλειο. Η ανάσταση βέβαια και η αιώνια ζωή, έχει μια πνευματική διάσταση, άϋλη και άγνωστη στον άνθρωπο. 

Ενώ όμως όλες αυτές οι θρησκευτικές θεωρίες κυρίως των μονοθεϊστικών θρησκειών, έχουν όπως λένε στη βάση τους τον άνθρωπο και τη θέωση του, δια μέσου της αγάπης και των καλών πράξεων, εν τούτοις ποτέ δεν μπόρεσαν να φέρουν την ειρήνη στο ανθρώπινο γένος. Αντίθετα, μεγάλοι και σκληροί πόλεμοι, γενοκτονίες ολόκληρες, σφαγές και προσηλυτισμοί ήταν τα χαρακτηριστικά της επιβίωσης και επιβολής τους. Μεταξύ των ρήσεων του Χριστού, υπήρξε και η γνωστή σε όλους μας, «ουδείς δύναται δυσίν Κυρίοις δουλεύειν, Θεώ τε και Μαμωνά». Η πτωχή μέση λογική του ανθρώπου, αυτό το αντιλαμβάνεται και μέσα απο τα κηρύγματα του χριστιανισμού αλλά και των άλλων μονοθεϊστικών θρησκειών και παλαιοτέρων του χριστιανισμού, όπως ο Βουδισμός για παράδειγμα, με έναν απλό τρόπο. Οτιδήποτε έχει να κάνει με λιτότητα στο τρόπο ζωής πάνω στη γή, με μοναχισμό με ακτημοσύνη, υπακοή στους θείους κανόνες της θρησκείας είναι συνακόλουθο της θεϊκής επιθυμίας και των ορισμών του Θεού προκειμένου ο κάθε ανθρωπος να πετύχει τον τελικό στόχο, δηλαδή την ένταξη του στην κοινωνία του Παραδείσου, μετά το θάνατο του και την είσοδο του στην αιώνια ζωή.

Αντίθετα ότι έχει να κάνει με τον πλουτισμό επί της γής καθώς επίσης με έριδες, πολέμους, αιματοχυσίες, χρήμα, εξουσία και επιρροή, απέχει παρασάγγας απο το θέλημα του θεού και πλέον όποιος ακολουθεί συγκεκριμένα τέτοια μοτίβα ζωής, εντάσσει εαυτόν στην κοινωνία των ακολούθων εκπεσόντων του Διαβόλου αγγέλων. 

Στις μέρες μας το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού πολιτισμένου κόσμου, ακολουθεί και πιστεύει στον Χριστιανισμό και στα δόγματα του. Οι χριστιανοί για δύο χιλιάδες χρόνια πάνω στον πλανήτη, ορίζουν τις τύχες του και πορεύονται υπεραμυνόμενοι των αρχών τους , περί αγάπης επικαλούμενοι το όνομα του δημιουργού τους. Χωρισμένοι σε δυο μεγάλες κατηγορίες μετά απο το γνωστό σχίσμα το έτος 1051 μχ. των δύο εκκλησιών σε Ορθόδοξους και Καθολικούς, στο όνομα της αγάπης του Θεού ή με πρόφαση αυτήν, αιμακύλισαν την γή, οδηγώντας την σε τρομερούς πολέμους, με εκατόμβες νεκρών και λίμνες αίματος. Η αλήθεια πίσω από όλα αυτά είναι οι ζώνες επιρροής του ενός ή διαφόρων εθνών πάνω σε άλλα, καθώς επίσης και η εκμεττάλευση των πόρων της γής, είτε εμφανών, γή, ύδατα, ποταμοί , λίμνες, θάλασσες είτε και στις μέρες μας κυρίως του υπογείου πλούτου υδρογονάθρακες, χρυσός, διαμάντα, φυσικό αέριο κλπ

Τα εμφανή όμως και ευκόλως εννοούμενα, που είναι και τελικά οι οικονομικοί στόχοι αν έπρεπε να εμφανιστούν και να προβληθούν ως αιτίες πολέμων και ως αφορμές, θα συναντούσαν την απροθυμία των λαών, να υπηρετήσουν αποκλειστικά και μόνο τέτοιους σκοπούς, γιατί τελικά θα γνώριζαν και καλά μάλιστα, ότι θα περιήρχοντο στην ιδιοκτησία λίγων και εκλεκτών, εκείνα τα οποία θα είχαν κερδιθεί με αίμα στα πεδία των μαχών Συνεπώς, εκείνο που απομένει, στους κρατούντες της γής, είναι η δημιουργία, διαφόρων αντιπαλοτήτων και μίσους ανάμεσα στους οπαδούς των μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, με σκοπό να οδηγηθούν σε συρράξεις και ο νικητής να καρπωθεί τα λάφυρα του κατακτητή, που βέβαια σε καμία περίπτωση και ποτέ, δεν είναι πνευματικά. Μάλιστα όλες αυτές οι εκστρατείες, οι συρράξεις γίνονται στο όνομα της ειρήνης, της αλήθειας του Θεού, της δημοκρατίας και πολλές φορές ιερολογούνται, αγιάζονται και ευλογούνται απο τους θρησκευτικούς ηγέτες τα στρατεύματα ή τα κανόνια ή πολεμικές μηχανές κάθε εποχής, που θα επιβάλλουν την μιά ή την άλλη αγάπη, του ενός ή του άλλου θεού. Ολοι παράλληλα, μιλούν για την αλήθεια που προσπαθούν να επιβάλλουν στους αμαθείς και ανεπίδεκτους μαθήσεως και ποτέ για τα τεράστια οικονομικά οφέλη που θα αρπάξουν σαν λάφυρα πολέμου ή σαν κατακτητές για όσο καιρό θα εγκατασταθούν στις χώρες που θα εισβάλλουν. 

Ολοι αυτοί, διαπράττουν κατά την άποψη τους θεάρεστον έργον, επιβάλλουν την δικαιοσύνη της δικής τους αλήθειας ο καθένας. Τι κι αν σφάζονται αθώα παιδιά Παλαιστινίων στη Γάζα, τι κι αν σφάχτηκαν εκατομμύρια Εβραίοι απο τους Ναζί στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; Οι ίδιοι αυτοί τώρα σφάζουν άλλους, αφού πρώτα εγκαταστάθησαν στη γή τους. Και ο πολιτισμένος κόσμος; Απλά σιωπά... άλλα τα οικονομικά συμφέροντα του... Μαμωνάς και Διάβολος λένε ο Πούτιν, επειδή αυτόβουλα η Κριμαία ήθελε να πάει με τη Ρωσία... Δεν χύθηκε σταγόνα αίμα εκεί.. Επιβάλλει τη θέληση του θεού ο Νεντανιάχου, σαν ηγέτης του εκλεκτού λαού... Θεός ο Ποροσένκο που πνίγει στο αίμα τους ρωσόφωνους της Ουκρανίας...

Και εμείς απλά σκεπτόμαστε.. ας λυπηθεί ο Θεός... τα παιδιά της γής.. τις αθώες ψυχές... «τις παράπλευρες απώλειες»...