Γιώτα Κριλή "ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ" ένα ιστορικό μυθιστόρημα!

Η Κα Γιώτα Κριλή   -   Φωτο: Γιώργος Αθανασιάδης

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης 

Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας 

SYDNEY AUSTRALIA 

email: athanasiadis.g@hotmail.com

 ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

της Γιώτας Κριλή

...."Πέρασαν χρόνια και καιροί. Και η μάνα γερόντισσα πιά,ακούμπαγε στο ματσούκι της, αναστήλωνε το κορμί της και αγνάντευε τον ήλιο που βασίλευε. Ψιθύριζε λογια παραπονεμένα, ευκές και χαιρετίσματα στους λεβέντες γυιούς της που πήρε η ξενιτειά και δε τους ξανάδε." 

Απόσπασμα απο το καινούργιο ιστορικό μυθιστόρημα της Γιώτας Κριλή  "ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ" το τρίτο της τριλογίας της "Μονοπάτια της ελευθερίας" και είναι η ακτοτελεύτια παράγραφος του μυθιστορήματος. Με δάκρυα στα μάτια διάβαζα όλο το μυθιστόρημα και φυσικά την παραπάνω αυτή παράγραφο. Δύο αράδες για εκατομμύρια Ελληνες μετανάστες... για μετανάστες όλου του κοσμου... που έχασαν τους γονείς τους ενώ ήταν μακρυά και κάπως έτσι έφυγε και η δική μου μάνα...

Τελειώνοντας την ανάγνωση - μελέτη του υπέροχου αυτού βιβλίου της συμπαροίκου συγγραφέως και αγαπημένης φίλης Κας Γιώτας Κριλή γιά άλλη μια φορά αισθάνθηκα τυχερός που τη συνάντησα στη ζωή μου, άλλη μια φορά αισθάνθηκα λύπη για όσα συμβαίνουν στη πατρίδα μου από τη γέννηση της μέχρι σήμερα... Αλλη μια φορά ακόμη ένιωσα τον ξεριζωμό, τη ξενιτιά, το τίμημα της, το θάνατο και τον παντοτεινό χωρισμό.. Ο μισεμός είναι αργός και ζωντανός θάνατος... 

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: Το μυθιστόρημα ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ εκτυλίσσεται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και απεικονίζει τους αγώνες, την επινοητικότητα και το κουράγιο του Ελληνικού λαού στο νεότευκτο Βασίλειο,  όπου η επαρχία μαστίζεται από την ανέχεια και τη ληστεία. Η πολιτική διαφθορά είναι αχαλίνωτη, ή έξωση του Οθωνα και η ενθρόνιση του Γεωργίου του Α' το 1863 δεν αλλάζει την κατάσταση. Τα μεγαλόπνοα έργα του Τρικούπη δεν εκτιμούνται, ανήλικα παιδιά πουλιούνται για λούστροι στις πόλεις , το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας ελκύει τους απογοητευμένους , η πτώχευση του 1893 και ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 επιδεινώνουν τα προβλήματα και προκαλούν άνοδο στην εξωτερική μετανάστευση.

Η κάθε μέρα της αφήγησης του μυθιστορήματος, τα βάσανα και οι περιπέτειες των ηρώων του είναι μέρα γεμάτη προδοσία, κατακρήμνιση ονείρων, ελπίδας και μέλλοντος , μέρα γεμάτη θλίψη για τους Ελληνες.... από εκείνους που στήριξαν την αλαζονεία τους, το ψέμα τους, πάνω στην ελπίδα... στην ελπίδα ενός ολόκληρου λαού... όλη η Ιστορία της Ελλάδας από το 1821 μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα... Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ένα θνησιγενές μόρφωμα ήταν και είναι η Ελλάδα απαρχής της, με προδότες πολιτικούς, ένα λαό διχασμένο, "βολεψάκια" και έτοιμο ανά πάσα στιγμή και ώρα να τη προδώσει, έτοιμο να τη ξεπουλήσει για να μη χάσει τα οποιαδήποτε προνόμια του... όμως υπάρχει πάντα εκείνο που βρίσκεται στον αντίποδα και εκείνο μας αφηγείται η συγγραφέας. Εκείνη η μερίδα ανθρώπων που πήρε την απόφαση και τόλμησε και φυσικά πλήρωσε ... το τίμημα της απόφασης του... των μεταναστών!

Ολη η αφήγηση και ο τρόπος γραφής της θυμίζει έντονα τον τρόπο γραφής των σύγχρονων συγγραφέων της εποχής στην οποία αναφέρεται και θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με την γραφή των Καραγάτση, Μυριβήλη και πολλών άλλων.

Η γλώσσα της απλή, κατανοητή, αποδίδει άμεσα τα νοήματα και μεταφέρει τα μηνύματα που θέλει απαρχής να δώσει, χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη με το να τον παραπέμπει σε αναζητήσεις, έρευνες και προσπάθειες εξεύρεσης των προθέσεων και των γραφομένων της.  Η καθαρότητα του λόγου και η χρησιμοποίηση εικόνων και καλολογικών στοιχείων, ομορφαίνουν τον λόγο και σημαντική είναι η χρήση της ντοπιολαλιάς της περιοχής εξέλιξης των γεγονότων που είναι και η περιοχή της καταγωγής της.

Μικρογραφία της κοινωνίας  της Ελληνικής επαρχίας του δεύτερου μισού του  19ου αιώνα και πιστή απόδοση των τεκταινόμενων την περίοδο εκείνη. Η ελπίδα για ζωή, διαφαίνεται μέσα από τις ιστορίες των οικογενειών των χωρικών της Αρκαδίας και η πάλη με τις καθημερινές αντιξοότητες δίνει το στίγμα της επιμονής και της αντίστασης ενός λαού σ ένα αργό και βασανιστικό κοινωνικό θάνατο και αφανισμό, πού προσπαθούσε να επιβάλλει το οποιοδήποτε πολιτικό καθεστώς της εποχής εκείνης.

Φωτο: Χαρίλαος Τρικούπης

Πνεύμα ελεύθερο η συγγραφέας μελετά την ιστορία και κατανοεί και μεταφέρει στον αναγνώστη τους λόγους της διαχρονικής Ελληνικής μετανάστευσης αλλά και κυριότερα μεταφέρει τα συναισθήματα και εκείνων που μένουν πίσω.  Ολοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε τον πόνο, την νοσταλγία του μετανάστη, αλλά πολλές φορές σαν άμυνα απέναντι στα δικά μας πάθη παραβλέπουμε  τον  πόνο και την σιωπηλή κραυγή εκείνων που μένουν πίσω και κοιτούν κάθε μέρα την ανατολή του ήλιου... 

Το επίσημο Ελληνικό κράτος κυβερνάται από κυβερνήτες κάθε φορά, ανίκανους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, εξαρτώμενους από ξένα κέντρα εξουσιών και εξυπηρετούντες αλλότρια συμφένοντα.

Η συγγραφέας δίνει ένα διαχρονικό ράπισμα με τον ευγενή τρόπο γραφής της και καυτηριάζειω όλα ωεκείνα που αθέλητα και ακούσια δίνουν την εικόνα του Ελληνικού κράτους μια εικόνα που καθόλου δε διαφέρει με τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Αρκεί κάποιος να αλλάξει τα ονόματα των εμπλεκομένων στην πολιτική τότε με αυτά που συμβαίνουν σήμερα και τελικά θα κατανοήσει πλήρως την ιστορική λήθη των γενεών των Ελλήνων και  την  νοοτροπία  του ραγιαδισμού, της δουλοπρέπειας και της επικράτησης κάθε φορά του πρόσκαιρου ατομικού συμφέροντος. Η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης στο σύνολο του Ελληνικού λαού και αλληλεγγύης αποτυπώνεται από τη συγγραφέα ακόμη και μέσα στις μικρές αγροτικές κοινωνίες που περιγράφει. Ο εθνικός και κοινωνικός διχασμός ξεκινάει ήδη από την πρώτη μετεπαναστατική περίοδο, διακρίνει όλον τον 19ο  αιώνα και περαιτέρω προχωράει στον 20ο και γιατί όχι στις μέρες μας στο λυκαυγές του 21ου αιώνα.

Ενα υπέροχο, γεμάτο ροή και ευανάγνωστο μυθιστόρημα και με τις ταπεινές μου γνώσεις το χαρακτηρίζω σαν ένα λογοτεχνικό κόσμημα που δε πρέπει να λείψει απο καμία Ελληνική βιβλιοθήκη.

Σε ευχαριστούμε Γιώτα για την προσφορά σου σε όλους μας και στις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων.