Καλό σου ταξίδι βασανισμένε μου ξάδελφε!

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας

ΣΥΔΝΕΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

email: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel: 0421969172

Καλό σου ταξίδι βασανισμένε μου ξάδελφε!

Σήμερα 26 Μαίου 2016 εφυγες από κοντά μας Σάκη! Ησουν εκείνος ο ξάδελφος μου, των παιδικών μου χρόνων, μου μοιραζόσουν μαζί με τις αδελφές σου και όλα τα άλλα ξαδέλφια εκεί στην Ανω Τούμπα στη Θεσσαλονίκη, τις γιορτινές μέρες του Πάσχα, κάθε χρόνο. Ξάδελφε μου, ζήσαμε και κάποια περίοδο στη Θεσσαλονίκη κάτω από την ίδια στέγη, με τις πολυαγαπημένες μου ξαδέλφες και αδελφές σου. Με τους γονείς σου... όλοι παιδιά και εγγόνια της ίδιας γιαγιάς μας της Μυροφόρας.

Αγαπημένε μου ξάδελφε, σήμερα έφυγες από τη ζωή για ένα άλλο κόσμο, εκείνο τον κόσμο που είτε υπάρχει είτε όχι είναι ο κόσμος των πιο ευσεβών και ποθητών ονείρων μας. Είναι ο κόσμος της αιώνιας γαλήνης. 

Τελικά ίσως και να μην υπάρχει ο κόσμος αυτός όπως εμείς τον θέλουμε και τον φανταζόμαστε. Ισως και εσύ απλά να έγινες ένας μικρός κόκκος κοσμικής ενέργειας όπως όλοι μας. Και εκεί αλήθεια, τι είναι εκείνο που κάνει την διαφορά Σάκη μου, μεταξύ εσού και εμού και των άλλων.

Και εκεί με παίρνει το παράπονο, γιατί ξαδελφε μου, αφού τελικά είμαστε ίσοι μπροστά στο θάνατο, μπροστά στο μεγαλείο του όποιου Θεού είτε υπάρχει είτε υπάρχει μόνο στην ελπίδα μας για εξιλέωση, γιατί έπρεπε να ζήσεις έτσι βασανισμένα;

Γιατί σε διάλεξε εσένα ο Θεός, των γονέων σου, που στήριξαν πάνω του κάθε ελπίδα και δύναμη να βασανισθείς;

Μάθημα τόπανε ζωής κάποιοι άλλοι , τιμωρία κάποιοι άλλοι ... Εγώ απλά σιωπώ, όπως πάντα σιωπούσα, μπροστά στο μεγαλείο του κόσμου. Σε όλες τις όψεις της ζωής. Ησουν το μοναδικό αγόρι, ο μοναδικός αδελφός και έπρεπε να στηρίξεις, τα κορίτσια , τις αδελφές σου.... έπρεπε... και αλήθεια είναι ότι όλοι οι άλλοι καθορίζουν εκείνα τα πρέπει

Εμαθα από μικρό παιδί πολλά από σένα και ας μην μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε ποτέ... Οχι αγαπημένε μου, μεγαλώνοντας και εγώ κατάλαβα... Παρόλα αυτά έμαθα κάτι από σένα, κάτι πολύ σημαντικό... Αποδέχτηκα νωρίς, πολύ νωρίς τη διαφορετικότητα... Αγάπησα τη διαφορετικότητα και θαύμασα τη δύναμη της καρδιάς, της αγάπης και των συναισθημάτων.

Οι δικοί σου άνθρωποι, οι γονείς σου, οι αδελφές σου έδωσαν κομμάτια της ζωής τους... στην ουσία για όλους ήσουν ένα "καμμένο" χαρτί... Ομως αγαπημένε , ήσουν εκεί, το ξέραμε, υπήρχες... για άλλους ήσουν το κακό που έπρεπε να ξορκιστεί... Για άλλους ήσουν μια έκθεση ιδεών και αφορμή για φιλοσοφικές και υπαρξιακές συζητήσεις... Για κάποιους άλλους ήσουν ένα νεύμα του κεφαλιού τους, ένα εξωγενές κούφιο αχχχ  και ένα κτύπημα του χεριού πάνω στο ξύλο... 

Για μένα υπήρξες σαν αποδοχή της διαφορετικότητας. Ετσι απλά... δεν μπορώ να πώ τίποτα περισσότερο, ούτε λόγια συμπαράστασης στην οικογένεια σου... 

Κοιτάζω με το βλέμμα της ψυχής μου τη μάννα σου και δε μπορώ να πώ κουβέντα..

Αγαπημένε μου

το σημερινό ταξίδι που έφυγες και που όλοι θα κάνουμε όταν έρθει η ώρα του... αυτό το χωρίς επιστροφή, ας είναι εκείνο το ελιξήριο ζωής και ηρεμίας που δεν έζησες ποτέ πάνω στη γή!

Καλό σου ταξίδι Σάκη!