Τα γένη των ανθρώπων... Χρυσούν ή Παραδείσιον γένος

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ εδώ στο Σύδνευ, στο φύλλο της Τετάρτης 10 Ιουνίου 2015 

Γράφει και επιμελείται

 ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος -  Θεατρικός Συγγραφέας

SYDNEY AUSTRALIA

e-mail: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel:92613144 - 0421969172

 Τα γένη των ανθρώπων... 

Χρυσούν ή Παραδείσιον γένος

Οι νεοέλληνες δυστυχώς στις μέρες μας, εκτός εξαιρέσεων

ελάχιστα γνωρίζουν, για τη γέννηση του ανθρώπινου γένους και τα εξελικτικά στάδια του. Μετά την επικράτηση του ερημικού θεού της βίβλου και γενικότερα του χριστιανισμού, η αρχαία Ελληνική γνώση περιορίστηκε στους κύκλους της διανόησης και  στα φιλολογικά και φιλοσοφικά κέντρα της Ελλάδας και του κοσμου. Ανεκτίμητος θησαυρός, η αρχαία γνώση και οι αρχαίοι συγγραφείς και ποιητές, περιορίστηκαν στο να γίνουν αποσπασματικά σχολικά εγχειρίδια για το ευρύ κοινό, κοινώς μαθήματα στα Γυμνάσια και στα Λύκεια όπου έφηβοι μαθητές, το άνθος του Ελληνισμού, τα αποδέχονται ή τα ανέχονται υπό το πρίσμα της γραμματικής ή συντακτικής τους ανάλυσης. Η ουσία και ο παραλληλισμός των θεμάτων, η φιλοσοφική τους ανάλυση και η ιστορική τους αξία, χάνεται μέσα στο χαρτοβασίλειο κουρασμένων βαθμολογητών καθηγητών και η πεμπτουσία τους χάνεται μαζί με το τέλος της σχολικής χρονιάς. Η ελευθερία του πνεύματος, του ανθρώπου, η ελεύθερη και ευρεία σκέψη με τους απεριόριστους ορίζοντες της, χάνονται κάπου μέσα στο «πίστευε και μη ερεύνα» ή «το ερευνάτε τα γραφάς (μόνο και αποκλειστικά τις ιουδαϊκές)» της Ιουδαϊκής βίβλου. Ομως, ο Ησίοδος στο έργο του «έργα και ημέραι» ποιητική αδεία και σύμφωνα με νεώτερες έρευνες ίσως και 16500 προ Χριστού, μαζί με τον Ορφέα, δίνουν πληροφορίες σημαντικές για τη γέννηση του ανθρώπου, μέσα απο τη δική τους καλλιτεχνική θεώρηση.

Για τον Ησίοδο, πέντε τα γένη των ανθρώπων με πρώτο το χρυσούν γένος των ανθρώπων, να υφίσταται στην χρυσή εποχή, όταν Ολύμπιοι θεοί συνυπήρχαν με τους Τιτάνες, στο βασίλειο του Κρόνου. Θα μπορούσαμε ίσως να υποθέσουμε, ότι ήταν η ίδια εκείνη εποχή που η εβραϊκή βίβλος, αναφέρεται στη ζωή του ανθρώπου στον Παράδεισο πρίν την πτώση των πρωτόπλαστων και την έξοδο τους; Και άν ναι, για οικονομία λόγου, θα μπορούσε λοιπόν να είναι η Παραδείσια ή Παραδεισένια εποχή του ανθρώπινου γένους. Μια εποχή όμως, που κατά την ταπεινή μου άποψη, ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού ή του επιθυμητού. Και αν πράγματι υπήρξε, εκείνα που ακολούθησαν ήταν τόσο άσκημα που σταδιακά, επήλθε η έκπτωση και η αλλαγή προς το μελανότερον.

Αν  λάβουμε υπόψη μας, ότι το ανθρώπινο γένος και ειδικότερα  στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μεγαλούργησε μέσω του Ελληνικού και των άλλων αρχαίων πολιτισμών της περιοχής, τότε αυτό ίσως θα μπορούσε να σημαίνει ότι η πολιτιστική και επιστημονική αυτή έξαρση και η μετάβαση από το απόλυτο σκοτάδι στην υψηλή σοφία και τη γνώση δεν είναι τυχαία. Επομένως, εκείνο το χρυσούν γένος των ανθρώπων στην πτώση του, φέρει παράλληλα και όλα εκείνα τα στοιχεία της γνώσης και της σοφίας, τα οποία αναβιούν και αναγεννώνται  όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου.

Σήμερα ξεκινάμε το πρώτο μέρος για τα γένη των ανθρώπων, μέσα απο τους στίχους του Ησιόδου {109-125} απο το έργο του «Εργα και Ημέραι»

Πρωτότυπο κείμενο:

Ησίοδος «Εργα και ημέραι» στίχοι 109 - 126

...χρύσεον μὲν πρώτιστα γένος μερόπων ἀνθρώπων
ἀθάνατοι ποίησαν Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχοντες.
οἳ μὲν ἐπὶ Κρόνου ἦσαν, ὅτ᾽ οὐρανῷ ἐμβασίλευεν·
ὥστε θεοὶ δ᾽ ἔζωον ἀκηδέα θυμὸν ἔχοντες
νόσφιν ἄτερ τε πόνων καὶ ὀιζύος, οὐδέ τι δειλὸν
γῆρας ἐπῆν, αἰεὶ δὲ πόδας καὶ χεῖρας ὁμοῖοι
τέρποντ᾽ ἐν θαλίῃσι, κακῶν ἔκτοσθεν ἁπάντων·
θνῇσκον δ᾽ ὥσθ᾽ ὕπνῳ δεδμημένοι· ἐσθλὰ δὲ πάντα
τοῖσιν ἔην· καρπὸν δ᾽ ἔφερε ζείδωρος ἄρουρα
αὐτομάτη πολλόν τε καὶ ἄφθονον· οἳ δ᾽ ἐθελημοὶ
ἥσυχοι ἔργ᾽ ἐνέμοντο σὺν ἐσθλοῖσιν πολέεσσιν.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τοῦτο γένος κατὰ γαῖα κάλυψε,
τοὶ μὲν δαίμονες ἁγνοὶ ἐπιχθόνιοι τελέθουσιν
ἐσθλοί, ἀλεξίκακοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων,
{οἵ ῥα φυλάσσουσίν τε δίκας καὶ σχέτλια ἔργα
ἠέρα ἑσσάμενοι πάντη φοιτῶντες ἐπ᾽ αἶαν,}
πλουτοδόται· καὶ τοῦτο γέρας βασιλήιον ἔσχον....

 

Μετάφραση από τον Δ.Ν.Μαρωνίτη

Χρυσό πρωτόπλασαν το γένος των βροτών ανθρώπων

οι αθάνατοι του Ολύμπου.

Στην εποχή του Κρόνου, ¹όταν εκείνος δέσποζε στον ουρανό,

ζούσαν κι εκείνοι σαν θεοί· ο νους τους ξέγνοιαστος,

πάθη και συμφορές μακριά τους, μήτε τα μαύρα γηρατειά

τους άγγιζαν· άφθαρτοι κι αναλλοίωτοι,πόδια και χέρια,

στις χαρές δοσμένοι, κι ό,τι κακό έμενε απ᾽ έξω.

Ακόμη κι όταν πέθαιναν, ήταν ο θάνατός τους ύπνος

που τους δάμαζε, κι είχανε όλα τα καλά δικά τους·

χωράφια γόνιμα τους έδιναν καρπό από μόνα τους,

μεγάλη κι άφθονη σοδειά· κι εκείνοι πράοι, ησυχασμένοι

σε έργα ευχάριστα, ευλογημένοι

με τα πολλά αγαθά τους.

Κι όταν με τον καιρό της γης το χώμα σκέπασε τούτο το γένος,

έγιναν επιχθόνια πνεύματα, αγνά, καλόγνωμα, να διώχνουν

το κακό, φύλακες των θνητών ανθρώπων.

Αυτοί φυλάν το δίκιο, αυτοί αποτρέπουνε τα ανόσια έργα·

κυκλοφορούν, ντυμένοι την ομίχλη, σ᾽ όλη την οικουμένη,

πηγή ευτυχίας και πλούτου - τέτοια βασιλική τιμή τους έλαχε.

Διαβάζοντας την περιγραφή της ζωής του χρυσού γένους των ανθρώπων, σύμφωνα με τον Ησίοδο έχουμε την εικόνα της τέλειας κοινωνίας και της ζωής που όλοι μας θα θέλαμε να ζούμε. Μια ζωή ισορροπημένη, ήρεμη, ευτυχισμένη που βασιλεύει η δικαιοσύνη και η αρετή. Ο Κρόνος δίκαιος και αυστηρός κριτής, ανώτατος δικαστής, βασιλεύει στην Παραδείσια αυτή ζωή και προφανώς αναφερόμαστε στις αρχέγονες εποχές του ανθρώπινου είδους, που θεμελιώνουν τις αρχές και τις αξίες του πανανθρώπινου γένους υπό την μορφή επιχθονίων πνευμάτων, θεματοφυλάκων της δικαιοσύνης και ισορροπίας της οικουμένης.

Παράλληλα, με το τέλος της ανθρωποκεντρικής αυτής εποχής, επέρχεται ίσως και η μεγάλη αλλαγή  και μετάβαση της λατρείας των ανθρώπων από το υποχθόνιο βασίλειο του Κρόνου και της Τιτανικής περιόδου στην περίοδο των επιχθόνιων και εν συνεχεία επουρανίων θεοτήτων των Ολυμπίων.

Και κλείνοντας το πρώτο μέρος για τα γένη των ανθρώπων, απλά αναφερόμαστε στις ομοιότητες σε όλες τις αρχαίες θρησκείες, ύπό διαφορετικά βέβαια πρίσματα, αλλά όμως επικεντρωμένες στις μεγάλες αλλαγές. Η πτώση του χρυσού γένους των ανθρώπων, επιφέρει και τον επίγειο αγώνα και αγωνία του ανθρώπου για επιβίωση κάτι σαν την έκπτωση του ανθρώπου από τον παράδεισο της εβραϊκής βίβλου.

Η συνέχεια του θέματος στην επόμενη εβδομάδα...