Τιτανομαχία... μύθος ή αλήθεια; (Μέρος 2ο)

Γράφει και επιμελείται

ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - θεατρικός συγγραφέας

ΣΥΔΝΕΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

ΤΗΛ: 0421969172

Τιτανομαχία... μύθος ή αλήθεια; 

(Μέρος 2ο)

Ποιοί ήταν όμως οι Τιτάνες; Σύμφωνα με
την πατρώα Ελληνική ολυμπιακή θρησκεία οι Τιτάνες ήταν η προηγούμενη των Ολυμπίων θεών, και κατείχαν την θεϊκή εξουσία πριν την άνοδο σε αυτήν εκείνων.

Οι Τιτάνες ως αρχέγονες θεότητες αντιπροσωπεύουν αρχέγονες αξίες και φυσικά φαινόμενα σε μια γή ακόμη σε διαρκή εξέλιξη και σε ένα περιβάλλον, προϊστορικό και αρχικά όχι τόσο φιλικό για τον άνθρωπο. Η ανθρώπινη λογική, παρατήρηση του περιβάλλοντος κόσμου, ο φόβος για το κακό που μπορούσε να επέλθει ανα πάσα στιγμή, γεννά τους Τιτάνες. Φυσικά ήταν επόμενο στην κοσμοαντίληψη και θρησκευτική εξήγηση του αγνώστου εν μέρει αλλά και δια των ανθρωπίνων αισθήσεων αντιληπτού να γεννηθούν από τον Ουρανό και την Γαία, μόνα αρχικά στοιχεία για τον άνθρωπο μέχρι και σήμερα.

Αδελφια των Τιτάνων ήταν άλλες δύο σειρές θεοτήτων οι Εκατόγχειρες και οι Κύκλωπες.

· Οι άνδρες Τιτάνες διακρίνονται στους εξής:

Ο Κρόνος, ο Ωκεανός, ο Υπερίων, ο Κοίος, ο Κρείος, ο Ιαπετός, και οι γυναίκες Τιτανίδες ήταν: 

Η Ρέα, η Τηθύς, η Θεία , Η Φοίβη, η Μνημοσύνη, η Θέμις. 

Ο Ουρανός θεωρεί τον γιό του τον Κρόνο τερατώδη και για αυτό τον φυλακίζει στα έγκατα της γης. Αλλά ο Κρόνος, με τη βοήθεια των Εκατόγχειρων και των Κυκλώπων και με τη συμβουλή της μητέρας του της Γης, επιτίθεται στον πατέρα του, τον ευνουχίζει και γίνεται ο ίδιος βασιλέας των θεών. Απο το αίμα που χύθηκε στη θάλασσα, απο τα αποκοπέντα γεννητικά του όργανα, γεννήθηκε η θεά Αφροδίτη (κατά μία εκδοχή στα Κύθηρα και κατά την επικρατέστερη στην Κύπρο, εξ ού και Κυθήρεια ή Κυπρίς) και οι Γίγαντες.

Η βίαιη αποχώρηση του Ουρανού από την εξουσία του κόσμου, σημαίνει και την απελευθέρωση όλων των υπολοίπων Τιτάνων (στοιχεία της φύσης) από τα σκοτεινά Τάρταρα. Ο πλανήτης περιέρχεται και πάλι σε μία κατάσταση επιφανειακής έξαρσης (τεράστιες εκρήξεις ηφαιστείων, σεισμοί;) και αυτό χαράσσεται έντονα στις μνήμες των ανθρώπων. Τα αδέλφια του αναγνώρισαν για νέο άρχοντα του Κόσμου στη θέση του Ουρανού τον Κρόνο και τον βοήθησαν να σταθεροποιήσει την εξουσία του. Έτσι, με τη βοήθειά τους ο Κρόνος απαλλάχτηκε από τους τρομερούς Κύκλωπες και τους γιγάντιους Εκατόγχειρες, παρά τις έντονες αντιρρήσεις της μητέρας του Γής, που ήθελε να έχει στο πλάι της όλα τα παιδιά της.

Ο Κρόνος, καθώς ήταν ο ανώτερος από τους Τιτάνες, ανέλαβε να ρυθμίζει το χρόνο, τις αλλαγές των εποχών και να κατευθύνει την κίνηση των πραγμάτων και ουσιαστικά ήταν ή ίδια η προσωποποίηση και θεοποίηση του χρόνου ως εκείνου που ρυθμίζει και δαμάζει τα πάντα (έστιν ούν πανδαμάτωρ χρόνος). Η Ρέα στο πλάι του Κρόνου, βοηθούσε τον άντρα της καθορίζοντας κι αυτή τη ροή των πραγμάτων (Ρέα σημαίνει αυτή που ρέει). Καθόριζε μέσα στο βασίλειο του Κρόνου - Χρόνου (χρόνος = τιμωρός, θεραπευτής αλλά και δικαστής) την κίνηση και τη διαδοχή.

Ο Ωκεανός, ο μεγαλύτερος γιος του Ουρανού και της Γης, βασίλεψε στο υγρό στοιχείο και ήταν ο ίδιος το απέραντο υγρό στοιχείο και ενιαίος όπως άλλωστε εξακολουθεί να είναι ως περιβάλλων την ξηρά. Ήταν ένας τεράστιος ποταμός που κυλούσε γύρω από την ολοστρόγγυλη Γη και άπλωνε το σώμα του σ' όλα τα σημεία του ορίζοντα. Ο Ωκεανός ήταν η προσωποποίηση του νερού και ενώθηκε με τη Τηθύ, τη μικρότερη από τις Τιτανίδες, η οποία προστάτευε το υγρό στοιχείο και προσωποποιούσε τη γόνιμη πλευρά της θάλασσας. Ο Ησίοδος αναφέρει ότι γιοι του ήταν τουλάχιστον τρεις χιλιάδες ποταμοί. Από την Τηθύ επίσης απέκτησε πενήντα κόρες, τις Ωκεανίδες (Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη).

Ο Κόττος, ο δεύτερος γιος του Ουρανού, είχε γιγαντιαίες διαστάσεις· αυτόν είδε πρώτα ο Ουρανός και άρχισε να φυλακίζει στα Τάρταρα όλα τα παιδιά του και ήταν αρρενωπός και με όμορφα μέλη. Αντιπροσώπευε την αντρική δύναμη και ομορφιά. Μόλις ο Κρόνος ελευθέρωσε τα αδέρφια του από τα Τάρταρα, ο Κόττος αντίκρισε τη λαμπερή Τιτανίδα Φοίβη, που προσωποποιούσε το φως, και μαγεύτηκε από την ομορφιά της. Και η Φοίβη όμως ανταποκρίθηκε στον έρωτα του αδερφού της. Από το ζευγάρωμά τους γεννήθηκαν η Λητώ και η Αστερία. Η Φοίβη δηλαδή και ο Κόττος είναι η γιαγιά και ο παππούς του Απόλλωνα ο οποίος είχε μητέρα τη Λητώ και από αυτήν ο Απόλλων (Απόλλων = ο απολλύων, ο εξολοθρευτής από το ρήμα Απόλλυμι που σημαίνει καταστρέφω, σκοτώνω και χάνω) πήρε και το όνομα Φοίβος. Μάλιστα η μητέρα του Λητώ, κόρη της Φοίβης γεννήθηκε στην χώρα των υπερβορείων, στην νήσο Θούλη που είναι η Ισλανδία κατ΄ άλλους η Ιρλανδία η περιοχή που έμεναν οι Κέλτες, για την καταγωγή των οποίων θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά.

Ο Υπερίωνας μόλις ξέφυγε από τα Τάρταρα και βγήκε στην επιφάνεια της Γης φάνηκε ολόκληρο το μεγαλείο του. Το όνομά του σημαίνει αυτός που πηγαίνει πάνω από τη γη. Ερωτεύτηκε την αδερφή του, τη Τιτανίδα Θεία. Παιδιά τους ήταν, ο Ήλιος, που διέσχιζε πάνω στο άρμα του ολόκληρη τη μέρα τον Ουρανό από τη μια άκρη ως την άλλη, η Σελήνη, που άπλωνε τις ασημένιες ακτίνες της μέσα στο σκοτάδι της Νύχτας, και η Ηώ, η ροδοδάχτυλη Αυγή.

Ο Τιτάνας Ιαπετός δε ζευγάρωσε με Τιτανίδα, αλλά με την Κλυμένη, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Απ' αυτήν απέκτησε τον πελώριο Άτλαντα που βαστούσε στους ώμους του τον Ουρανό, τον Μενοίτιο, τον Προμηθέα (από τη γενεά του οποίου και μέσω του Δευκαλίωνος και της Πύρρας προερχόμεθα εμείς οι Ελληνες) και τον Επιμηθέα. Ο Κρείος ενώθηκε με τη Νύμφη Ευρυβία και έφερε στον κόσμο τρεις γιους: τον Αστραίο, τον Πάλλαντα και τον Πέρση. 

Η Θέμιδα προστάτευε τους Αιώνιους Νόμους και η Μνημοσύνη τη μνήμη, την ανάμνηση και όπως προανέφερα απο τα στοιχεία που υπάρχουν οι Τιτάνες αντιπροσωπεύουν τις φυσικές καταστάσεις στο σύνολο τους, εκτός της Θέμιδος και Μνημοσύνης, που υπεισέρχονται για πρώτη φορά με θεϊκή μορφή για να αντιπροσωπεύσουν πνευματικές καταστάσεις. Η αποδοχή των Τιτανίδων αυτών συμπίπτει ουσιαστικά με την οργάνωση των πρώτων ανθρωπίνων κοινωνιών και φυσικά αντιπροσωπεύει την περίοδο του χρυσού γένους των ανθρώπων...

Το άρθρο συνεχίζεται την επόμενη εβδομάδα...