ΜΙΧΑΗΛ ΡΩΜΑΝΟΣ : ΓΡΑΜΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

ΓΡΑΜΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΡΩΜΑΝΟ

Ο Μιχαήλ Ρωμανός είναι εικαστικός καλλιτέχνης ο οποίος έχει αφιερώσει τη δουλειά του από το 2012 στην επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, ενώ η ατομική του έκθεση που παρουσίασε τον Ιούνιο του 2014, στην Πινακοθήκη Πειραιά, έθιγε το ζήτημα της επιστροφής, με τίτλο "Ιππείς - Δυτική Ζωφόρος Παρθενώνα".

Έχει οργανώσει στο facebook μια ενεργή ομάδα μελών "We Love Parthenon" όπου μέσα από τη θεματολογία των αναρτήσεων δίνεται έμφαση σε ιδιαίτερες πτυχές του Παρθενώνα καθώς και της τόνωσης του ζητήματος της Επιστροφής των Γλυπτών του.

Το γράμμα γράφτηκε από τον Μιχαήλ Ρωμανό, έπειτα από την άρνηση του Βρετανικού Μουσείου και των υπουργών Πολιτισμού και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Μεγάλης Βρετανίας, για τη διαμεσολάβηση της UNESCO στο ζήτημα της Επιστροφής των Γλυπτών στην Ελλάδα.

Αγαπημένε μου Παρθενώνα,

Πήρα την απόφαση να σου γράψω ένα μικρό γράμμα, καθώς χαίρομαι όταν σε αντικρίζω, όταν σε βλέπω πότε από κοντά, πότε από μακριά, από την άλλη λυπάμαι έτσι γυμνωμένος που είσαι και σε δέρνουν οι άνεμοι και ο χιονιάς, ή σε καίει η λάβα, αλήθεια μέχρι πότε θα αντέξεις; εγώ πάντως δεν θα είχα τις δυνάμεις να άντεχα, σίγουρα θα σωριαζόμουν. 

Όταν σε βλέπω πίστεψε το μου δίνεις δύναμη σαν σε κοιτάζω, μου δίνεις τη θετική σου αύρα κάθε φορά και ανασαίνω. Όταν σε επισκέπτομαι κοιτάζω τις κολώνες σου και είναι σαν να βλέπω τη ραχοκοκαλιά σου, απογυμνωμένη από κάθε λογής κοσμήματα που πιθανώς τα ήθελες στο παρελθόν και σου άρεσαν, αλλά σε διαβεβαιώνω ότι κι έτσι ωραίος είσαι. Εμένα μου αρέσεις έτσι, γιατί έτσι σε γνώρισα κι έτσι σε αγάπησα. Και νομίζω ότι όλοι όσοι σε αγαπούν, νιώθουν σαν εμένα. 

Δεν θέλω να σου πω πόσο συγκινούμαι κάθε φορά που σκέφτομαι τη λεηλασία σου, γιατί δεν θέλω να συγκινηθώ καθώς σου γράφω αυτό το γράμμα, όμως συγκινούμαι και κλαίω κάθε φορά, λυπάμαι - λυπάμαι πολύ για όλα όσα σου συνέβηκαν πίστεψε το. Λυπάμαι. 

Αγαπημένε μου Παρθενώνα, αφού άντεξες, πρέπει να συνεχίσεις να αντέχεις και να αγωνίζεσαι κόντρα στους καιρούς και ίσως κάποια μέρα χαμογελάσεις και πάλι. Δεν θέλω να σου δίνω ελπίδες όμως, γνωρίζεις ότι σε αγαπώ. Η μαγεία σου και η ομορφιά σου δεν χάθηκαν. Ζωγράφισα τα όνειρα μου και τις ελπίδες μου για σένα και στα αφιέρωσα, ελπίζοντας. Μα δεν γνωρίζω τι θα γίνει και πότε θα γίνει, αν επιστρέψουν τα "παιδιά" σου, θα είναι κάτι υπέροχο, εκπληκτικό. Αν πάλι αργήσουν να έρθουν κάνε υπομονή. Άλλωστε τι άλλο μπορείς να κάνεις από υπομονή και προσμονή; Εγώ πάντως θα αγωνίζομαι μέσα από την τέχνη μου κι ελπίζω κι άλλοι ονειροπόλοι και ρομαντικοί που σε αγαπούν ...

Το άρθρο αυτό είναι ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ απο προσωπικούς ιστότοπους του συντάκτη, και τον ευχαριστούμε για την ευγενή καλωσύνη του να μας το στείλει να Αναδημοσιευτεί και από εμάς...