Αγρια μέτρα - απύθμενος εμπαιγμός

Κυριακή 23 Σεπτέμβρη 2012

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2012 ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

KYΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΡΟΪΚΑ

Αγρια μέτρα - απύθμενος εμπαιγμός

Οσο μεγαλώνουν οι περικοπές σε συντάξεις - μισθούς - επιδόματα μεγαλώνει και η προσπάθεια να δεχτούν οι εργάτες τη σφαγή τους

ΚΟΥΚΟΣ

Καθώς πλησιάζει η μέρα που τα αντεργατικά μέτρα θα πάρουν την οριστική μορφή τους, τόσο οργιάζουν οι εκβιασμοί, η παραπληροφόρηση και ο εμπαιγμός των εργαζομένων. Ετσι, προχτές, Παρασκευή, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, δήλωνε με στόμφο: «Η κυβέρνηση και οι πολιτικοί αρχηγοί καταβάλλουν εργώδη προσπάθεια και διαπραγματεύονται προκειμένου τα μέτρα να είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαια και αποτελεσματικά». Και αφού επιχείρησε με το καρότο περί «δικαιοσύνης» και «αποτελεσματικότητας» να χρυσώσει το χάπι, πέρασε στο ζουμί: «Σε κάθε περίπτωση - συμπλήρωσε ο υπουργός - τα μέτρα θα είναι δύσκολα. Ομως, όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελούν το διαβατήριο για την παραμονή της χώρας μας στην Ευρώπη και στο ευρώ».

Μόνο που το διαβατήριο για την παραμονή στην ΕΕ είναι ποτισμένο με το αίμα των εργαζομένων. Οι περικοπές που προωθούνται από το υπουργείο Εργασίας υπολογίζεται ότι μπορεί και να ξεπεράσουν τα 8 δισ. ευρώ, μόνο για την επόμενη διετία. Αλλά οι ανατροπές δεν έχουν μόνο οικονομικό κόστος για το λαό μας. Ταυτόχρονα προωθούν και εκείνες τις «διαρθρωτικές αλλαγές» - όπως τις λένε στη γλώσσα τους οι θιασώτες της ΕΕ και της «ελεύθερης αγοράς» - με τις οποίες ικανοποιούνται οι στρατηγικές και μακροπρόθεσμες επιδιώξεις του κεφαλαίου. Επιδιώξεις που έρχονται από το παρελθόν και αποβλέπουν και σε συνθήκες πέραν της κρίσης. Γι' αυτό και ο νέος αντεργατικός και αντιλαϊκός παροξυσμός δεν περιορίζεται σε μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, αλλά δίνει τη χαριστική βολή σε ό,τι έχει απομείνει από την Κοινωνική Ασφάλιση, μετατρέπει τους εργάτες σε δούλους και καταργεί και τα ελάχιστα ψήγματα των μίζερων κοινωνικών παροχών με την κατάργηση δεκάδων προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων.

Γηρατειά φτώχειας

Στην κατεύθυνση αυτή θεωρούνται δεδομένα:

-- Η αύξηση του ελάχιστου αριθμού ενσήμων από 4.500 σε 6.000 για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη και μάλιστα στα κατώτερα όρια. Η θεσμοθέτησή της θα οδηγήσει στην καλύτερη περίπτωση σε συνταξιούχους με συντάξεις κάτω των 500 ευρώ, ενώ ένας πολύ μεγάλος αριθμός εργαζομένων δε θα μπορεί ούτε καν να θεμελιώνει το δικαίωμα στη σύνταξη, με δεδομένες την υποαπασχόληση, την ανεργία και την ανασφάλιστη εργασία, που σήμερα ξεπερνά το 35%, ενώ ακόμα και την περίοδο της «ανάπτυξης» δεν έπεσε κάτω από το 25%.

-- Το γενικό όριο της ηλικίας συνταξιοδότησης από το 65ο έτος αυξάνεται κατά 2 έτη, στο 67ο, σε όλα τα Ταμεία. Η αύξηση αυτή θα συμπαρασύρει και όλα τα ειδικά όρια - ανάλογα το Ταμείο και την ηλικιακή ομάδα που ανήκει ο εργαζόμενος - και θα εγκλωβίσει χιλιάδες εργαζόμενους που βρίσκονται προ της συνταξιοδότησης για πολλά ακόμα χρόνια. Αυτό για όσους έχουν εργασία. Για όσους δεν έχουν σημαίνει την απώλεια ενός εισοδήματος στο οποίο ήλπιζαν. Για τους νεότερους εργαζόμενους σημαίνει παράταση του εργάσιμου βίου και κατά συνέπεια λιγότερα χρόνια συνταξιοδότησης, όταν και εφόσον αποκτήσουν κάποια σύνταξη.

Ο ένας χρόνος που - σύμφωνα με διαρροές - προτίθεται να δώσει η κυβέρνηση στους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ήδη έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης, καθόλου δε γίνεται από τη μεγάλη αγάπη της προς αυτούς. Η παράταση ενός έτους στην εφαρμογή της αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στο Δημόσιο είναι ένας ακόμα εκβιασμός για να εξωθήσει δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους στη σύνταξη, προκειμένου να πιαστεί ο στόχος της μείωσης κατά 150.000 άτομα.

-- Οριστική κατάργηση της 13ης και 14ης κύριας σύνταξης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το δρόμο αυτό θα ακολουθήσουν και οι επικουρικές (δώρα εορτών και επίδομα αδείας). Οδηγούμαστε πλέον σε 12 αντί για 14 συντάξεις. Μαζί με τις κλιμακωτές μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις από 2% έως 10%, οι νέες απώλειες των συνταξιούχων θα ξεπεράσουν το 20% στο ήδη τσακισμένο συνταξιουχικό εισόδημα.

-- Περικοπή του ΕΚΑΣ για συνταξιούχους κάτω των 65 ετών. Δεν δείχνουν έλεος ακόμα και στους πιο φτωχούς συνταξιούχους, τους οποίους θα οδηγήσουν στο έσχατο όριο της ανέχειας.

Τόποι δουλειάς - κάτεργα

Νέα ενίσχυση του κεφαλαίου σηματοδοτούν και οι ανατροπές που ετοιμάζονται στις εργασιακές σχέσεις, ορισμένες από τις οποίες θα συμπεριλαμβάνονται στο πακέτο και άλλες θα επέλθουν μετά το στημένο «κοινωνικό διάλογο» με τις εργοδοτικές οργανώσεις και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

-- Ψηλά στις προτεραιότητες των μονοπωλιακών ομίλων, των τραπεζιτών αλλά και των εκδοτών βρίσκεται η αξίωση για παραπέρα μείωση της αποζημίωσης λόγω απόλυσης,μετά από αυτή που επιβλήθηκε πριν δύο χρόνια. Στόχος είναι η μείωση των αποζημιώσεων κατά 50% μέσα από την εκ νέου συντόμευση της περιόδου προειδοποίησης.

Η ενίσχυση της «ευελιξίας» στο χρόνο εργασίας και το σπάσιμο οποιασδήποτε κανονικότητας στις ώρες εργασίας είναι μια ακόμα αξίωση του κεφαλαίου. Η ατζέντα που έχει τεθεί στο τραπέζι οδηγεί στον οριστικό ενταφιασμό των οχτάωρου, πενθήμερου, 40ωρου αφού μεταξύ άλλων προτάσεων περιλαμβάνει:

-- Την αύξηση του μέγιστου αριθμού ημερών εργασίας σε 6 μέρες ανά βδομάδα για όλους τους τομείς.

-- Ορισμό της ελάχιστης ημερήσιας ανάπαυσης στις 11 ώρες.

-- Αποσύνδεση των ωρών εργασίας των εργαζομένων από τις ώρες λειτουργίας της επιχείρησης.

-- Αρση των περιορισμών σχετικά με τον ελάχιστο/μέγιστο χρόνο ανάμεσα στις πρωινές και τις απογευματινές βάρδιες.

-- Να επιτρέπεται η άδεια δύο διαδοχικών βδομάδων να ληφθεί οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια του χρόνου στους εποχικούς τομείς.

Ολα τα παραπάνω συνιστούν ένα πλέγμα μέτρων και ανατροπών που σε συνδυασμό με όλες τις μορφές ευελιξίας που ήδη έχουν νομοθετηθεί (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση, διαθεσιμότητα κ.λπ.) οδηγούν σε ένα μοντέλο εργασίας, με εργάτες δούλους, που θα είναι διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή στην επιχείρηση. Μια εργατική τάξη, που όχι απλά θα δουλεύει για να ζει, αλλά θα υπάρχει στη ζωή έχοντας ως ύψιστη αποστολή και προορισμό να υπηρετεί τις επιχειρήσεις και τα κέρδη τους.

Στη συνέχεια με τις πλάτες της ΓΣΕΕ η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νόμο, με τον οποίο θα καταργεί επί της ουσίας την ΕΓΣΣΕ και αποκτά το δικαίωμα να καθορίζει αυτή έναν «ελάχιστο μισθό» που θα εξασφαλίζει για το μεγάλο κεφάλαιο συνθήκες ανταγωνισμού με χώρες όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, ακόμα και η Τουρκία.