Οι σκέψεις μου όπως ακούστηκαν στην εκπομπή μου "Σ όλης της γής τα μέρη" στις 28/09/2012 στο 2mm radio στο Σύδνευ!

Φίλοι ακροατές

Τελικά είναι πολύ δύσκολο το έργο για μένα που έχω αναλάβει την ευθύνη να σας ταξιδεύω κάθε βδομάδα, σ όλης της γής τα μέρη,  η επιλογή κάθε φορά του προορισμού μου. Ομως πάντα κάτι συμβαίνει στον κόσμο και κάποια περιοχή ξεπροβάλλει μπροστά μου και  κάποιος προορισμός έρχεται.  Τελικά μπορεί αυτός ο προορισμός να μήν είναι γεωγραφικός, μπορεί να είναι ένας προορισμός στο εσωτερικό είναι του ανθρώπου, ή ακόμη ένας προορισμός ανάλυσης κοινωνικών ή πολιτικών καταστάσεων που αφορούν κάποιο μέρος του κόσμου.  Φυσικά και στο μυαλό μου ή στο μυαλό κάποιων από εμάς είναι η Ελλάδα και όλα όσα συμβαίνουν εκεί, ειδικά αυτές τις μέρες που η επίσημη κυβέρνηση της χώρας έχει βάλει στο στόχαστρο την πλήρη διάλυση και ξεπούλημα της Ελλάδας.  Δυστυχώς σ αυτό το σιχαμερό έργο συνεισφέρουν με προθυμία , ή τουλάχιστον μόνο με προθυμία οι πολιτικοί που κυβερνούν την χώρα.  Αυτό που έχει σημασία είναι ότι κατήντησαν ρεντίκολο έναν άλλοτε περήφανο λαό, που σε διάφορες φάσεις της ιστορίας του με ηρωϊσμό ήξερε να λέει και ΟΧΙ  ακόμη και αν απέναντι του είχε τις πιό μεγάλες αυτοκρατορίες κάθε εποχής. Δύο φορές σε διάστημα δέκα ετών οι Ελληνες είπαν όχι σε ξένους επιδρομείς στα πολύ παλιά χρόνια όταν ακόμη ειχαν ψυχή και τσαγανό.  Είπαν όχι στους Πέρσες στον Μαραθώνα, που την μνήμη της μάχης και των ηρώων της Αθηναίων   τιμήσαμε μόλις προχθές στις 24 Σεπτεμβρίου.  Είπαν ΟΧΙ οι τριακόσιοι του Λεωνίδα, στα εκατομμύρια του Ξέρξη στις Θερμοπύλες, ενώ ήξεραν ότι τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο και ότι ένα σίχαμα της ζωής ένας Εφιάλτης θα τους πρόδιδε, ενώ εκείνοι ταχθεί _τοις κοινων ρήμασι πειθόμενοι_ να κρατήσουν τα στενά μεχρι να τελειώσει η ναυμαχία του Αρτεμισίου. Ειπαν ΟΧΙ στην Σαλαμίνα, μέρες σαν και αυτές του Σεπτεμβρίου που περνάμε τώρα και πέτυχαν τις πιό λαμπρές νίκες στις Πλαταιές και αλλού, διώχνοντας οριστικά απο τα ιερά Ελληνικά χώματα  του χρυσοφόρους Μήδες , στέλνοντας τους στα πέρατα του κόσμου πίσω στο βασίλειο τους.  Είπαν ΟΧΙ στην αυτοκρατορία των Οθωμανών και ξεσηκώθηκαν το 1821 όταν όλή η Ευρώπη ήταν εναντίον τους και κατά του αγώνα τους,  και πάλι τότε είχαν εναντίον τους , εκτός απο τον δηλωμένο εχθρό τους Τούρκους , τους κοτζαμπάσηδες και τα άλλα εσωτερικά κατεστημένα της Ελλάδας.  Μακρύς ο κατάλογος των ΟΧΙ στις διάφορες περιόδους της ιστορίας, όταν αυτός ο μικρός και γενναίος λαός, αντιμετώπιζε την γερμανική αυτοκρατορία και αντιστάθηκε στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο αλλάζοντας την πορεία του πολέμου και πρόλαβε ο βαρύς ρωσικός χειμώνας να αναλάβει δράση σε βάρος των γερμανικών στρατευμάτων.  Πολλά τα ΟΧΙ τότε, όταν οι Ελληνες δεν υπακούαν στους όποιους ευκαιριακούς πολιτικάντηδες που τους κυβερνούσαν .  Απλά τότε τους έδιωχναν.  Τώρα όμως ο λαός αυτός, έγινε λαός καρπαζοεισπράκτορας, ανίκανος να αντισταθεί σε οτιδήποτε, έγινε λαός Ευρωπαϊκός, στο όνομα μόνο. 

Καμία σχέση στην ψυχοσύνθεση του με τα άλλα έθνη της ευρώπης, ένας λαός ανάδελφος, μοναχικός που είχε μάθει να επιβιώνει σε εκείνη την μικρή άκρη της γής εκεί κάτω στο νοτιο όριο της Χερσονήσου του Αίμου.  Και όμως έχοντας όλο τον κόσμο εναντίον του, απο την γέννηση του και την οργάνωση και την δομή του ως έθνος επέζησε, γιατι ήταν γενναίος και ανδρείος.   Επέζησε πάνω σε χώματα που έθρεφαν την σοδειά του απο εκείνη την γή πού αντί για νερό ήταν ποτισμένη με αίμα των προγόνων του.  Ιδανικά και αξίες έχουν χαθεί και η προσπάθεια να διαφθαρεί η ψυχή των νέων καλά κρατεί. Ολα αυτά σχεδιασμένα και προμελετημένα,   εδώ και πολλά χρόνια με διάφορους τρόπους κατατρώνε σαν σαράκι το ξύλο, την ουσία του λαού μας.  Οι αξίες περιορίστηκαν σε ένα ξενόφερτο τρόπο ζωής,  που επιβάλλει την κοινωνική αναγνώριση μέσα απο την αξια της λαμαρίνας του αυτοκινήτου,  ή της ποιότητας του υφάσματος που τον ντύνει.  Αξία αναδείχθηκε ο προορισμός των διακοπών και το πόσες ή ποιές φορές στρατιές ξιπασμένων θα πηγαίνουν για ταξίδια στην Ευρώπη να θαυμάζουν τα έργα και τα δημιουργήματα των αποικιοκρατών του κόσμου, που έγιναν απο τους αναστεναγμούς και τον ιδρώτα δούλων και την κλοπή και καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και της γής άλλων εθνών σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.  Και όλοι αυτοί, που χρεώνονταν και υποθήκευαν ζωές και περιουσίες τους σαν πεινασμένοι, σαν λυσσασμένοι για να πάνε να δούν τα παλάτια στην άμμο, τώρα γκρινιάζουν και σέρνονται ανίκανοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων όταν η ίδια τους η πατρίδα, αυτή που γέννησε ήρωες, Αλέξανδρους, Παλαιολόγους, Κολοκοτρώνηδες, ξεπουλιέται και διαμελίζεται , γίνεται βορά στα όρνεα που πετούν κυκλικά πάνω απο τη ετοιμοθάνατο κορμί της.  Καμμία αντίδραση και καμμία κίνηση, μόνο κάπου κάπου ανοίγουν τα βλέφαρα τους ή σηκώνουν το κεφάλι και κοιτούν ψηλά τα κοράκια, παρακαλώντας τα να μη  τους πετάξουν έξω απο τον ορνιθώνα ή το μαντρί, νομίζοντας οτι ισότιμα έχουν μια θέση.  Ομως δεν βλέπουν εθελοτυφλώντας, απορροφημένοι στον μικρόκοσμο τους και στην κάλυψη της εφήμερης ανάγκης, ότι μέσα στο μαντρί αυτό η θέση που τους έχουν ορίσει είναι στο δάπεδο και ότιδήποτε άλλο υπάρχει μέσα εκεί να τους πατάει.

Φίλοι μου,

Φτάσαμε στο σημείο όλοι εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε Ελληνες να είμαστε ο περίγελος των διεθνών τσουτσέδων με τα καμώματα μας και τις αντιδράσεις μας.  Εμείς πάλι προσπαθούμε κάπου κάπου να αντιδράσουμε όταν θυμόμαστε τις αρχαίες μέρες και λέμε στον κόσμο , είμαστε απόγονοι ηρώων και διάφορα τέτοια.  Ομως στα μάτια του υπολοίπου κόσμου, δεν φαίνεται στα πρόσωπα μας, ο Ελληνας, αλλα εκείνος ο ταλαίπωρος ο καραγκιόζης ο ραγιάς, που με τα κόλπα του και την κακομοιριά του προσπαθεί να επιβιώσει.  Γίναμε τα κολλητήρια της Ευρώπης και παρακαλούμε για λίγο δανεικό  παρά  να μπορούμε να συντηρήσουμε το τετράτροχο μας των πολλών κυβικών,  που κάποτε ήταν το στοιχείο της κοινωνικής μας καταξιωσης και που θα παραδώσουμε τις πινακίδες του γιατι δεν μπορούμε πιά να το συντηρήσουμε.  Οταν ο λαός αυτός άλλαξε και τις διατροφικές του συνήθειες θαρρείς και άλλαξε και την ψυχή του.  Το απλό καφεδάκι του, που του έδινε ευρωστία το πρωϊ για να πάει στο μεροκάματο και να έχει ψυχή μέσα του αντικαταστάθηκε απο καπουτσίνο, φρεντοτσίνο , φραπεδιά και ότι άλλο μολυσματικό και ανθυγιεινό του πρόσφεραν οι αλλοεθνείς.  Το ταβερνάκι με την απλή ελληνική μουσικούλα που τον ζωντάνευε και του ανέβαζε την διάθεση, του υπενθύμιζε την προέλευση του, αντικαταστάθηκε απο πολυτελή κλάμπς, με εκκωφαντική μουσική  και ο ημίγυμνος χορός πάνω στα τραπέζια , υπό το καθεστώς μέθης και ευτελισμού, αναβαθμίστηκε απο εκτράχυνση ηθών  σε πρωτοκλασσάτη αξία.  Ο Ελληνας στο διαδίκτυο αναρτά,  μαγευτικές διακοπές σε νησιά με ηλιοβασιλέματα, υπέροχες παραλίες και άσπρα σπιτάκια, όμως όλα αυτά σαν τουριστική ατραξιόν και θέαμα για ξεβράκωτους τουρίστες.  Οι αξίες  και οι αιτίες που γέννησαν όλα αυτά, πέρασαν σε δευτερη μοίρα και σιγά σιγά γίναν άγνωστα και αντικέιμενα μονο αποτύπωσης σε χαρτί μέσα απο την διαδικασία της φωτογραφικής μηχανής. Αυτή είναι η εικόνα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων του σήμερα και των νέων της Ελλάδας. 

Κοιτώντας την ιστορία του κόσμου,  μόνο μέσα απο δυναμικές ενέργειες άλλαζε οτιδήποτε  ταλαιπωρούσε τα έθνη και η δυναμική  αυτή ασκούνταν  απο τα ίδια τα έθνη και όχι απο κανέναν άλλον.  Διότι αν νομίζουν οι Ελληνες ότι θάρθει  απο  αλλού βοήθεια για να τους βγάλει απο τα αδιέξοδα τους πλανώνται πλάνην οικτράν.  Κανένας και απο πουθενά δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί τους και δεν έχει λόγο να το κάνει άλλωστε.  Πρέπει τώρα και εκείνοι να αναλάβουν τις ζωές τους και την μοίρα τους στα χέρια τους.  Ανέλαβαν οι Αργεντίνοι τις ζωές τους στα χερια τους και μεσα απο την δυσκολία και την δυστυχία, απέδειξαν ότι ειναι ένας υπερήφανος λαός και σήκωσαν ψηλά το κεφάλι ακόμη.  Ανέλαβαν τις ζωές τους οι Ισλανδοί  και προχωρούν μπροστά  λίγοι και περήφανοι ζώντας σε μέρη αφιλόξενα, απλοί ψαράδες και κτηνοτρόφοι του παγωμένου βορρά, έδιωξαν του τυράννους και τιμωρώντας τους υπεύθυνους. 

Το βόλεμα, ο ραγιαδισμός και το σκότωσε με αγά μου να αγιάσω, έγιναν πρώτες και μεγάλες αξίες και το μηδαμινό εγινε οδηγός ζωής.  Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα και να μου πούνε ότι τα πράματα δεν είναι έτσι.  Εδώ στην άλλη άκρη της γής, αποστασιοποιημένα και με λίγο πιο καθαρό μυαλό,  μπορεί κάποιος να σκεφτεί ίσως λίγο παραπάνω και είμαστε κάποιοι εδώ που προσπαθούμε να κρατάμε Θερμοπύλες. Μέσα στον κυκεώνα της αλλοτρίωσης και των αλλαγών προσπαθώντας να κλείνουμε τα αυτιά στο παραπλανητικό τραγούδι των σειρήνων και να επιλεγουμε τον δύσκολο δρόμο, που δεν θα μας οδηγήσει ούτε σε ηρωϊσμούς ούτε στην θέωση , απλά στις ρίζες μας και στις αξίες μας.  Επειδή πάντα υπάρχει λόγος και αντίλογος,  και κάποιοι θα πούν καλά τα λές, ενώ είσαι εκεί κάτω στους Αντίποδες, για έλα και εδώ στην Ελλάδα να δούμε τα ίδια θα λές;  Ναι γιατι έχω εκεί πίσω τα πιό δικά μου κομμάτια της ψυχής και της ζωής μου, γιατι πολλοί απο εμάς που ειμαστε εδώ μοιραζομαστε τις ζωές μας με το εκεί, διότι εδώ είναι το σώμα μας και περιφέρεται και η ψυχή μας και η καρδιά μας είναι εκεί.  Πολλοί Ελληνες που είμαστε εδώ ή σε άλλα μέρη του κόσμου μακρυά απο τα χώματα που γεννηθήκαμε είμαστε άνθρωποι μισοί και μοιρασμένοι και ακροβατούμε μεταξύ λογικής και συναισθήματος. Στις μέρες μας, βλέπουμε ακόμη και μέσα στην καρδιά της Ευρώπης εκεί στην Ιβηρική χερσόνησο, κάποιοι να υψώνουν το αντάστημα τους και να ζητούν την αυτοδιάθεση τους και τον αυτοπροσδιορισμό τους , σαν οντότητα και σαν έθνος.  Οι Καταλανοί,  καλούνται στις κάλπες να ψηφίσουν σε λίγες μέρες για το δικαίωμα της αυτονομίας τους, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι ένα δύσκολο εγχείρημα με συνέπειες δραματικές , αλλα δεν φοβούνται κοιτάζουν μπροστά το μέλλον μέσα απο τα δικά τους μάτια και τις προσδοκίες τους.  Δεν ξέρω άν έχουν άδικο ή δικιο δεν θα το κρίνω εγώ αυτό, αυτό θα το κρίνουν οι ίδιοι και όλοι όσοι εμπλέκονται μεσα στην υπόθεση αυτή.  Θα το κρίνει η ιστορία του κόσμου και της ανθρωπότητας. Σημασία όμως έχει ότι σηκώνουν το ανάστημα τους αυτοί, μια μειονότητα με περηφάνεια.  Αυτή την χαμένη περηφάνεια ζητάμε να βρούμε και στους συμπατριώτες μας σήμερα και να πάψουν να σέρνονται σαν τυφλά σκουλήκια  στο φώς μέσα απο υπόγειες , σκοτεινές και κλειστές διαδρομές...