Μουσαίου «Ηρώ και Λέανδρος»

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος – Θεατρικός Συγγραφέας

SYDNEY AUSTRALIA

e-mail: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel:  (02) 92613144 – 0421 969 172

Μουσαίου «Ηρώ και Λέανδρος»

Ο Μουσαίος υπήρξε αρχαίος έλληνας

ποιητής, μαθητής του Ορφέα και κατά μερικούς αρχαίους συγγραφείς γιος του.Σύμφωνα με τους Ευριπίδη και Παυσανία γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή στην Αθήνα και πέθανε από βαθιά γεράματα και τάφηκε εκεί, σύμφωνα και με τονΗρόδοτο ήταν και χρησμοθέτης. Είναι γνωστός για το ποιητικό του έργο, που γράφηκε την εποχή του Ορφέα, που πλέον θεωρείται ότι ανήκει στους αρχαϊκους – προκλασσικούς χρόνους ίσως και 16000 χρόνια πριν τη χριστιανική χρονολόγηση.  Σας παραθέτω εισαγωγή του ποιήματος του, Ηρώ και Λέανδρος και εν συνεχεία την ιστορία.

ΜΟΥΣΑΙΟΣ : Τὰ καθ' Ἡρὼ καὶ Λέναδρον

Εἰπέ, θεά, κρυφίων ἐπιμάρτυρα λύχνον Ἐρώτων

καὶ νύχιον πλωτῆρα θαλασσοπόρων ὑμεναίων

καὶ γάμον ἀχλυόεντα, τὸν οὐκ ἴδεν ἄφθιτος Ἠώς,

καὶ Σηστὸν καὶ Ἄβυδον, ὅπῃ γάμον ἔννυχον Ἡροῦς

5νηχόμενόν τε Λέανδρον ὁμοῦ καὶ λύχνον ἀκούω,

λύχνον ἀπαγγέλλοντα διακτορίην Ἀφροδίτης,

Ἡροῦς νυκτιγάμοιο γαμοστόλον ἀγγελιώτην,

λύχνον, Ἔρωτος ἄγαλμα· τὸν ὤφελεν αἰθέριος Ζεὺς

ἐννύχιον μετ᾽ ἄεθλον ἄγειν ἐς ὁμήγυριν ἄστρων

καί μιν ἐπικλῆσαι νυμφοστόλον ἄστρον Ἐρώτων,...

Μετάφραση

Πες μου τον λύχνο, Θεά, που είδε κρυφές αγάπες,

της νύκτας τον κολυμπητή, που για γαμπρός πρυμίζει,

τον γάμο πες τον σκοτεινό, που δεν είδ᾽ η Αυγούλα,

και την Σηστό, που της Ηρώς ενυκτογίνη ο γάμος.

Να κολυμπάει τον Λέανδρον ακούω και μαζί του

τον λύχνο τα μηνύματα να λέει της Αφροδίτης,

τον καλεστή και στολιστή της νυκτοπαντρεμένης

τον λύχνο, τ᾽ αναγάλιασμα των δυων αγαπημένων.

Για τα νυκτέρια του έπρεπε μες στ᾽ άστρα να τον πάρει

ο άγιος θεός και να τον πει «τ᾽ αστέρι των ερώτων»....

 Η Ηρώ και ο Λέανδρος αποτελούν το πασίγνωστο ομώνυμο δράμα της Ελληνικής δημώδους παράδοσης της αρχαιότητας, πού όμως μεταφέρθηκε μέχρι τις μέρες μας με πολλές παραλλαγές στην Ελλάδα και στον χώρο των Βαλκανίων. Η  Ηρώ ήταν ιέρεια της Αφροδίτης  η οποία κατοικούσε σε ένα πύργο στην πόλη της Σηστού, στην ευρωπαϊκή ακτή του Ελλησπόντου. Ο Λέανδρος, ένας νεαρός από την  Άβυδο μια πόλη  στην απέναντι ασιατική όχθη του στενού, την ερωτεύθηκε. Ο έρωτας αυτός ήταν καταδικασμένος απο την γέννηση του, διότι εκείνο το οποίο διέπραξαν οι δύο νέοι, ήταν η Υβρις. Στο συγκεκριμένο ιερό της μεγάλης Θεάς  η παρθενία ήταν ιερή και φυσικά η ιέρεια της Κυπρίδος όφειλε να την διαφυλάσσει τουλάχιστον, εφ ώ χρονικώ διαστήματι ετάχθη στην υπηρεσία της Θεάς.

Ομως σε κάποια απο τις ετήσεις εορτές του ναού της Κυπρίδος Θεάς, όπως κάθε χρόνο και εκείνη τη χρονιά, πλήθη κόσμου συνέρρευσαν μεταξύ των οποίων και ο νέος της Αβύδου  ο Λέανδρος. Τα βλέμματα των δύο νέων, της παρθένου ιέρειας Ηρούς  και του Λέανδρου, διασταυρώθηκαν και ο έρωτας με καυτά βέλη στα στήθια τών νέων εγκαταστάθηκε.  Η μάχη της ζωής, των συναισθημάτων και του απεγκλωβισμού της ανθρώπινης ψυχής μέσα απο τη διαδικασία του έρωτα είχε αρχίσει. Η Υβρις έχει συντελεσθεί από τη στιγμή που και η Ηρώ απλώνει τη ματιά της στον νέο. Η μάχη μεταξύ νόμων θεϊκών και ανθρωπίνων συναισθημάτων αρχίζει  και η  «καλλιπάριος και καλλιπλόκαμος  με τους μακρείς βοστρύχους Θεά» θα φέρει τη Νέμεση. Ατεγκη αφέντρα και δικαστής  θα αποδώσει στην Υβρι και την Ατη ( δηλαδή την κατάρα που αυτή  (η Υβρις) γέννησε) τη Νέμεση και την Τίσιν (τιμωρία)....

πως θα γίνουν αυτά και η συνέχεια της ιστορίας μας την επόμενη βδομάδα.... καθώς το σχετικό κείμενο θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ σε συνέχειες