Νόστιμον Ημαρ... Η είσοδος στον αθέατο κόσμο του 2015

Γράφει ο

Γιώργος  Αθανασιάδης

Δικηγόρος – Θεατρικός συγγραφέας

SYDNEY AUSTRALIA

e-mail: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel: 0061 421 969 172

Νόστιμον Ημαρ... Η είσοδος στον αθέατο κόσμο του 2015

Καλημέρα κόσμε... σαν άνθρωπος μεγάλωσα, γαλουγήθηκα και έζησα

τη μέχρι τώρα ζωή μου με διαφορετικές ιδέες για το είναι και τι θα πεί αριστερά. Η άποψη μου αλλά και πολλών άλλων ομοϊδεατών της γενιάς του 70-80 διαμορφώθηκε μέσα από τις φιλοσοφικές ιδέες των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων (Αριστοτέλη, Επίκουρου, Επίκτητου κλπ) και βέβαια μέσα από την κοσμοθεωρία του Καρλ Μάρξ. Αυτό δε σημαίνει  ότι φορέσαμε παρωπίδες και δεχόμασταν αμάσητα ότι μας σερβίριζαν κατά το πέρασμα των χρόνων. Πάντα υπήρχε μια κριτική ικανότητα σε πολλούς απο μας και εκφράστηκε μέσα σε κόμματα, σε νεολαίες κλπ και κυρίως αφορά όσους συμμετείχαμε ενεργά σε αυτά, μέσα από τις πανεπιστημιακές οργανώσεις και αργότερα ως νέοι πολίτες.

Η  αριστερή κοσμοθεωρία, πάντα προέβλεπε και προβλέπει τη στήριξη του πολιτεύματος πάνω στις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας και κοινωνικοποίησης  των μέσων παραγωγής, πρός όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών και βέβαια των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων εργαζομένων κλπ. Το κεφάλαιο και η συγκέντρωση του κεφαλαίου σε μικρή μερίδα πολιτών είναι απαράδεκτα για κάθε αριστερό πολίτη ή όποιον σκέπτεται αριστερά όπως  επίσης και η μη ύπαρξη απολύτως δωρεάν κοινωνικών  παροχών με πρώτες την υγεία, παιδεία και όσες άλλες ακολουθούν.  Εξ άλλου αυτή είναι και η έννοια του κοινωνικού κράτους και πολυ περισσότερο της οργάνωσης της ζωής μας σε κοινωνικές ομάδες ή σε κράτη. Ποιό αλήθεια νόημα έχει η καταβολή φόρων αν αυτοί δεν είναι άμεσα ανταποδοτικοί στην κοινωνία και στους πολίτες μέσα απο έργα για την βελτίωση της ζωής τους ;

Τώρα όλα αυτά, τι σχέση έχουν με την παρούσα κυβέρνηση της Ελλάδας, του πρώτη φορά  αριστερά  νεοφιλελευθερισμού,  των νέων μνημονίων και τους ξεπουλήματος της χώρας πρώτον και όλων των δικαιωμάτων των πολιτών δεύτερον, δυστυχώς η πνευματική μου ικανότητα δε μου επιτρέπει να καταλάβω, Οπότε παραμένω ένας ρομαντικός ιδεολόγος με κάποιες ουσιώδεις αρχές στη ζωή μου, τις οποίες ποτέ δε πρόδωσα και ούτε θα το κάνω.

Εξ άλλου, ποιός  είμαι που θα είχε η άποψη μου κάποια θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι; 

Το μόνο που πονάει είναι ότι το νόστιμον ήμαρ της επιστροφής στην πατρίδα, δυστυχώς όλο και περισσότερο ως όνειρο μπαίνει στον  αθέατο  κόσμο... κάπου εκεί στη ζώνη του λυκόφωτος...

Ηδη την ώρα που διαβάζεις το αρθράκι αυτό φίλε μου αναγνώστη, η  πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση, υπό το βάρος και τον εκβιασμό του εχθρού, ή όπως αλλιώς τον ονομάτησαν εταίρο ή θεσμό, έχοντας απόλυτα υποταγεί και προσφέρει «γή και ύδωρ», περνάει ή θα περάσει νέα μνημόνια, με άλλη ονομασία που παραδίδουν την χώρα αμαχητί.   Οι ηρωϊσμοί απαιτούν και θυσίες.  Θυσίες αυτόβουλες που φτάνουν στο σημείο να παραδίδεται και ή ίδια η ζωή του ήρωα στη πυρά του αγώνα. 

Αλλά Ηρακλείς και Λεωνίδες, υπάρχουν μόνο  στα μυαλά ορισμένων εξωγήϊνων ρομαντικών....