Εξ Αθηνών ορμώμενος του Γιώργου Αθανασιάδη

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος – Θεατρικός Συγγραφέας

SYDNEY – AUSTRALIA

e-mail: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel: 0421969172

Εξ Αθηνών ορμώμενος

Στην εποχή της ταχύτητας και της εξέλιξης, κάποιες ώρες αρκούν για να αλλάξουμε τον μικρόκοσμο που μας περιβάλλει. Συνεπώς, πριν λίγες ώρες, ίσως δύο μέρες ήμουν στην Αθήνα και τώρα που γράφω αυτές τις αράδες, εδώ πάλι στην Αυστραλία. Ολοι οι αναγνώστες το ξέρετε αυτό καλά και το έχετε ζήσει. Δεν λέω κάτι καινούργιο ή καινοφανές. Ομως, τελικά στο κάθε ταξίδι η εμπειρία είναι διαφορετική.

Στο συγκεκριμένο ταξίδι μου στην Ελλάδα μας και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Αθήνα, η εμπειρία ήταν συγκλονιστική σε δύο επίπεδα. Πρώτα απ΄ όλα σε προσωπικό επίπεδο, ήταν από τις πιό φρικτές εμπειρίες της ζωής μου. Το ταξίδι ήταν έκτακτο και πέραν κάθε προγραμματισμού, καθόσον πλέον με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι έπαψα οριστικά για το όποιο χρονικό διάστημα μου απομένει να ζήσω πάνω στον πλανήτη αυτό, να είμαι το «παιδί». Δεν θα ξανακούσω, ούτε κανείς άλλος την έκφραση αυτή, να αναφέρεται στο πρόσωπο μου.

Η πολυαγαπημένη μου μάνα Ευμορφίλη Αθανασιάδου, έφυγε για πάντα από αυτό το κόσμο στις 3 Απριλίου 2015. Ενα θάνατο ξαφνικό, από εκείνους που όλοι παρακαλούμε να έχουμε, όταν έρθει η «ώρα» μας, χωρίς ταλαιπωρίες προσωπικές ή ταλαιπωρίες που να κουράσουν εκείνους που έχουμε κοντά μας. Η πίκρα και ο πόνος μεγάλος απο τον ξαφνικό χαμό της, τόσο για μένα όσο και για τα εγγόνια της. Ζώντας στην ξενιτιά, μακρυά απο τις εστίες μας, χιλιάδες εκ των συμπαροίκων μας, έχουμε ζήσει αυτή την απώλεια από την Αυστραλία. Είναι το σύνηθες «τίμημα» που πληρώνουμε, για να ικανοποιήσουμε τις οικονομικές μας ανάγκες, στο κυνήγι της καλύτερης ζωής που προσδοκούμε. Αναζητώντας την «καλύτερη» ζωή, χάνουμε την πραγματική ζωή και τις στιγμές της που είναι βαθιά ανθρώπινες. Ομως αντί να ζήσουμε την ανθρωπιά ευρισκόμενοι δίπλα στο κρεβάτι της ετοιμοθάνατης μάνας ή πατέρα μας, κρατώντας το χέρι του και αισθανόμενοι την ευχή του, εμείς ζούμε σε ξένο τόπο, κρατώντας δολάρια και φλάτια και σπίτια με κήπους. Η ματαιοδοξία μας σε όλο της το μεγαλείο. Πολλοί απο εμάς δε ακολουθώντας σύγχρονα ρεύματα μακρυά απο τις Ελληνικές μας παραδόσεις, έχοντας υποστεί πλήρη αλλοτρίωση και μη έχοντας ελεύθερο χρόνο απο τις μπίζνες και τις δουλειές, οι οποίες φυσικά δεν θα μας ακολουθήσουν στο τάφο μας, τους γέροντες γονείς μας τους εναποθέτουμε σε περιφερειακά της περιοχής μας γηροκομεία, όπου το μόνο που προσδοκούν, είναι ένα γρήγορο θάνατο, αμέτοχοι οι ίδιοι της δικής μας ζωής, προκειμένου να τελειώνει η εξορία τους απο την οικογένεια που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Αυτή είναι η μοίρα των γερόντων γονέων μας και η μοίρα η δική μας, εδώ στην Αυστραλία, όπου ζούμε μέσα στην ευδαιμονία μας και καταμετρούμε σε νομίσματα και ακίνητα τις αξίες της μίζερης κατά τα άλλα ζωής μας. Θεωρώ τον εαυτό μου εν μέρει τυχερό, τουλάχιστον που κατόρθωσα να μεταβώ στην Αθήνα, ούτως ώστε να αποχαιρετίσω την μητέρα μου και να την συνοδεύσω αποδίδοντας τις νενομισμένες τιμές, ώς όφειλα, στην τελευταία της κατοικία. Πλέον, δεν είμαι «το παιδί» αλλά μόνο πατέρας δύο παλληκαριών, που θεωρώ ότι πρότυπα για εκείνα συμπεριφορών, θα είναι πάντα η δική μου στάση ζωής απέναντι στους δικούς μου γονείς. Τα παιδιά, μαθαίνουν και ανταποδίδουν τα ίσα, μέσα σε ένα σύστημα κοσμικής δικαιοσύνης. Τα παιδιά νουθετούνται και μεγαλώνουν με Ελληνικές αξίες, όταν οι ίδιοι οι γονείς φροντίζουμε γι αυτό. Εμείς τα μεγαλώνουμε και είμαστε υπεύθυνοι για τις αξίες που θα πάρουν.

Ομως η δεύτερη συγκλονιστική εμπειρία μου, έχει να κάνει με τον κοινωνικό περίγυρο και φυσικά με την κατάσταση της ζωής στην Ελλάδα. Μετά την άνοδο του συριζα στην εξουσία, σαφώς και υπάρχει κάποιας μορφής αλλαγή, κυρίως όσον αφορά τον τομέα των λεγόμενων διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς» και τους δανειστές. Σαφώς και έχει λυσσάξει η αντιπολίτευση της χώρας με τους άκρως προδοτικούς και δοσιλογικούς προγραμματισμούς της που βλέπει να ανατρέπονται; ... Ισως... νδ, πασοκ και ποτάμι συνεχίζουν τον συνομωτικό ρόλο τους, μαχόμενοι υπέρ των συμφερόντων των Γερμανών και των κάθε είδους ξένων απαξιώνοντας τους Ελληνες και τον Ελληνισμό και βέβαια προσδοκώντας ισχυρά ανταλλάγματα για την στάση τους αυτή. Διαφορετικά δεν δικαιολογείται η λύσσα τους αυτή για την μέρκελ και τον ντάϊζελμπλουμ και όλο αυτό το ασκέρι που μαζεύεται στις Βρυξέλλες κάθε τρείς και λίγο.

Από την άλλη μεριά, έχουμε ένα Ελληνικό λαό, σε ΠΛΗΡΗ ΜΑΡΑΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. Ουρές στα κοινωνικά παντοπωλεία των Δήμων και κάποια της Εκκλησίας της Ελλάδας, που κάνει την εμφάνιση της παριστάνοντας την φιλάνθρωπη αφ ενός και από την άλλη καταφεύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας, για να μη πληρώσει ΕΝΦΙΑ για την τεράστια ακίνητη περιουσία της και παράλληλα αξιώνει απο τους Ελληνες φορολογουμένους να πληρώνουν τους μισθούς των ιερέων της για την παροχή ενός έργου, το οποίο εξ ολοκλήρου είναι προσφορά για τον άνθρωπο απο τον θεό που υπηρετούν. Ο κόσμος πεινά και υποφέρει κυριολεκτικά, υπερχρεωμένος, άνεργος, μια Ελλάδα της μιζέριας. 

Αποκαλούν τους Ελληνες τεμπέληδες και κλέφτες φόρων και μάλιστα μ αυτό συμφωνούν και πολλοί απο τους συμπαροίκους μας. Αυτό είναι απαράδεκτο και οφείλεται στην δυσφήμηση των Ελλήνων και της χώρας, από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό της Γιωργάκη Παπανδρέου, στα πλαίσια μιας απαράδεκτης συμπεριφοράς του, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει ή έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς. Η περίφημη φοροδιαφυγή είναι φαινόμενο όλων των χωρών του κόσμου συμπεριλαμβανομένης και της χώρας που ζούμε βέβαια. Ομως, έπρεπε να βρεθεί ένα εξιλαστήριο θύμα, ένα πειραματόζωο, για να επέλθει ο κοινωνικός και πολιτικός αρμαγγεδών και αυτή ήταν η Ελλάδα, με το πλούσιο υπέδαφος και το υπερπλούσιο έδαφος της. Ο Ελληνικός λαός, καταδικάστηκε με σύμφωνη γνώμη των διεφθαρμένων πολιτικών του πασόκ και της νέας δημοκρατίας που εφάρμοσαν παμπάλαιο σχέδιο αφανισμού της Ελλάδας, οδηγώντας την στη σημερινή κατάσταση και εμφανιζόμενοι οι ίδιοι διαφθαρμένοι δοσίλογοι αργότερα ως σωτήρες της. Το παράλογο σε όλο του το μεγαλείο σε ένα λαό που πλέον έχει χάσει τις αντιστάσεις του και παραλογίζεται ο ίδιος μέσα στη βαριά του κατάθλιψη.

Ο, τι θέλει ας γίνει, είναι η απάντηση του απλού πολίτη σήμερα μετά τον ανηλεή βομβαρδισμό του για καταστροφή και αίμα, ολημερίς απο τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Οι πολίτες, καθημερινά απειλούνται με επιστροφή στη δραχμή με πτώχευση κλπ, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ απο τους καναλάρχες. Οι διεφθαρμένοι καναλάρχες στηρίζουν τους διεφθαρμένους πολιτικούς, υπάρχουν με την ανοχή της μέρκελ και της Ευρώπης γιατί απλά εξυπηρετούν το απεχθές σχέδιο τους. Η ίδια η σημερινή κυβέρνηση, που έλεγε ότι θα τους κλείσει, θα τους φορολογήσει, θα ζητήσει τα χρωστούμενα, θα.. θα ... θα ... τους ανέχεται και τους στηρίζει, αποστέλλοντας τους καθημερινά βουλευτές της ή υπουργούς να μιλούν για το κυβερνητικό έργο.

Οι Ελληνες πολίτες σήμερα λένε: Ας γίνει ότι θέλει... τι έχουν να χάσουν; Το ευρώ ή την δραχμή ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ; Τη δουλειά που δεν έχουν; Το εισόδημα που δεν έχουν; Και όσοι έχουν ακόμη είναι γιατί κτυπήθηκε ο ιδιωτικός τομέας για να επιζήσουν οι κηφήνες και οι άχρηστοι του δημοσίου τομέα. Τόσο απλά!

Απο την άλλη, η ίδια η κυβέρνηση με το επικοινωνιακό της show απασχολεί τον κόσμο και την κοινή γνώμη, επαπειλώντας δήθεν τους εταίρους, με εκλογές και δημοψηφίσματα ενώ είναι βέβαιη η υποχώρηση της στις απαιτήσεις των εταίρων. Αυτό διαφαίνεται καθαρά ΑΝ ΜΕΝΕΙ κάποιος στην Ελλάδα, ανεξάρτητα απο τις ειδήσεις που μαθαίνουμε εδώ. Η καθημερινότητα ουδόλως έχει αλλάξει στην πατρίδα τουναντίον είναι χειρότερη από ποτέ και θα γίνει χείριστη. Αν εξαιρέσει κανείς τις βόλτες του γραφικού γελωτοποιού βαρουφάκη, που πλέον η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, ούτε να βλέπει δε θέλει, όλη η υπόλοιπη κυβέρνηση τουλάχιστον δεν προκαλεί με τις συμπεριφορές της. Από την άλλη μεριά, δίνοντας ή υποσχομένη ότι θα δώσει κάποια ψιχουλα, διατηρεί σε ουσιαστικά θέματα την ίδια ακριβώς πολιτική με τους προηγούμενους δοσίλογους σπρώχνοντας ΟΧΙ τη χώρα , αλλά τους πολίτες στα βράχια. Η χώρα απο αυτήν την πολύ λίγη για τις συνθήκες κυβέρνηση δε πρόκειται να πάει καθόλου σε βράχια, αλλά αντίθετα ο Ευρωπαιολάγνος βαρουφάκης και τσίπρας με τη παρέα τους, θα την παραδώσουν κανονικά στους γερμανούς και όποιους άλλους την έχουν υποσχεθεί αυτοί, μαζί με σαμαρά, βενιζέλο, γιωργάκη και όλο αυτό το συνάφι.

Αυτή είναι η εικόνα και η δεύτερη εμπειρία που εισπράττει απο την Ελλάδα της περιόδου που διανύουμε, αυτήν απεκόμισα και εγώ απο την εικοσαήμερη περίπου παραμονή μου στην γενέτειρα πόλη μου.

Εξ Αθηνών ορμώμενος, ευδαιμονώ στην Ωκεανία; Δε ξέρω και ίσως να μη μάθω ποτέ...