Τιτανομαχία .... μύθος ή αλήθεια (5ο και τελευταίο μέρος)

 Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ στο φύλλο της 13 Μαϊου 2015

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας

SYDNEY AUSTRALIA

e-mail: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel: +61292613144 - 0421969172

Τιτανομαχία .... μύθος ή αλήθεια

(5ο και τελευταίο μέρος)

Και τελειώνοντας αυτό το αφιέρωμα στη Τιτανομαχία, όπως την περιγράφει ο Ησίοδος στην Θεογονία του και προσπαθώντας να εξηγήσουμε τι ακριβώς συνέβη, αναφαίνεται το μυστήριο, για μένα σε όλο του το μεγαλείο. Σίγουρα στην αρχαιότητα και στις εποχές χιλιάδες χρόνια προ Χριστού και πρίν καλά καλά τη χρήση στην καθημερινότητα της ζωής των Ελλήνων του γραπτού λόγου, η ανάμνηση γεγονότων πέρναγε όπως προείπα, από γενιά σε γενιά σαν παραμύθι, με όλα τα αναγκαία στοιχεία μυθοπλασίας. Εν προκειμένω εμμένω στους στίχους της περιγραφής της μάχης και ας μου συγχωρέσουν οι αναγνώστες την επανάληψη τους, διότι πρέπει να εξηγήσω τις σκέψεις μου. Ετσι μας περιγράφει ο Ησίοδος την μάχη:

«...Έβραζε όλη η γη και του Ωκεανού τα ρείθρα κι ο πόντος ο ατρύγητος. Θερμή πνοή τους χθόνιους Τιτάνες κύκλωνε κι άφατη φλόγα στο θεϊκό αιθέρα έφτανε,

και η ακτινοβόλα λάμψη του κεραυνού και της αστραπής τους τύφλωνε τα μάτια, κι ας ήταν δυνατοί. Άφατη πύρα το χάος γέμιζε. Φαινότανε σαν να ᾽βλεπαν τα μάτια

και ν᾽ άκουγαν τ᾽ αυτιά ήχο παρόμοιο, όπως εάν ζυγώνανε η γη κι ο ουρανός ο ευρύς από πάνω...»

Εδώ φαίνεται να χρησιμοποιεί την έκφραση έβραζε όλη η γή. Τι είναι εκείνο που μπορεί να κάνει όλη τη γή (μιλάει προφανώς για την επιφάνεια της όπου έγινε αντιληπτοί απο το ανθρώπινο είδος της εποχής εκείνης) και ο Ωκεανός και η θάλασσα, που δεν είχε ταξιδευτεί από άνθρωπο; Οι απαντήσεις και οι απόψεις φυσικά θα μπορεί να είναι πολλές και ο κάθε αναγνώστης να έχει τις δικές του. Αν σταθούμε στη θεωρία ότι όλο αυτό είναι παραμύθι, τότε ίσως να μιλήσουμε για πνευματική έξαρση του ποιητή ή απλά δημιούργημα της φαντασίας του. Ομως δεν μπορώ να αποδεχθώ, όλες τις αναφορές αυτές και από άλλους σύγχρονους του συγγραφείς και ποιητές, ή τραγωδούς μεταγενέστερα, ως δημιουργήματα της φαντασίας. Επιπλέον οι επόμενοι στίχοι μιλούν για θεϊκό αιθέρα, δηλαδή καυτό άνεμο και ακτινοβολία φωτιάς και λάμψης δυνατής που τύφλωνε τα μάτια. Η φωτιά ήταν ΑΦΑΤΗ δηλαδή αόρατη δεν φαινόταν και είχε ήχο δυνατό.

Εάν προσεγγίσω το θέμα απλά, ως γεωλογικές μεταβολές με εκρήξεις ηφαιστείων δυνατές, μετακινήσεις του φλοιού της γής και τα επακόλουθα από όλο αυτόν τον χαμό που συνέβαινε , τότε όμως θα υπάρχει ένα μεγάλο θέμα που δεν γνωρίζω πως μπορεί να απαντηθεί. Ο φλοιός και η επιφάνεια της γής στη διαδικασία της μορφοποίησης του, υπέστη όντως τέτοιες τεράστιες εκρηξεις και παρόμοια φυσικά φαινόμενα, εκαντοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια πρίν, όταν όμως δεν υπήρχε ζωή στην επιφάνεια της ή τουλάχιστον αυτή που είναι γνωστή σήμερα και σίγουρα δεν είχε εμφανισθεί το ανθρώπινο είδος.

Από την άλλη, αν λάβουμε υπόψη μας, την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου αλλά και τα ευρήματα απο προγενέστερα ανθρώπινα είδη όπως ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ, ή ο Αυστραλοπίθηκος, εκεί θα σκοντάψουμε κυριολεκτικά, στο ότι τα ανθρώπινα αυτά είδη δεν γνωρίζουμε, πώς και εάν επικοινωνούσαν, αν είχαν αναπτύξει τη χρήση της γλώσσας και σε καμία περίπτωση της γραφής. Συνεπώς και με δεδομένη την εξαφάνιση τους, μετά την εμφάνιση του σημερινού ανθρώπου homo sapiens ελάχιστα θα είχαν ή θα μπορούσαν να δώσουν στο σύγχρονο άνθρωπο να καταλάβει και μάλλον η ολοσχερής εξαφάνιση τους απο προσώπου γής πιθανόν να σημαίνει ότι η συνάντηση τους με τον homo sapiens λειτούργησε ΑΠΟΛΥΤΑ αρνητικά γι αυτούς.

Η Τιτανομαχία, γίνεται ακριβώς στο μεταίχμιο της αλλαγής περιόδου της γής. Χαράσσεται στη μνήμη του σοφού ανθρώπου, που χρησιμοποιεί τη λογική και τη γλώσσα. Είναι μια περίοδος, που οι Ολύμπιοι Θεοί, προερχόμενοι απο τον .. ουρανό; ... έρχονται να αλλάξουν τα μέχρι τότε δεδομένα. Το μέχρι τότε ανθρώπινο γένος, αντιμετωπίζει ότι συμβαίνει γύρω μου, με ένα σκοταδισμό και φόβο και επομένως οι αρχέγονοι θεοί του, οι Τιτάνες, δε θα μπορούσαν να είναι ογκώδεις και ερατώδεις στην εμφάνιση, όπως ακριβώς οτιδήποτε τους περιέβαλε. Η γή ήταν αναστατωμένη και ίσως να συνεχίζονταν αλλαγές στην επιφάνεια της και τα ηφαίστεια, οι βροχές, οι πλημμύρες, οι ωκεανοί με την αγριότητα τους, έπρεπε να αντιμετωπισθούν με εξορκισμούς και να λατρευτούν ως θεοί προκειμένου να είναι ευμενείς.

Η αλλαγή επέρχεται με την εμφάνιση του σημερινού ανθρώπου και νέοι θεοί απο ψηλά, έρχονται για να φέρουν ισορροπία και αρμονία με πρώτο τον Δία, τον βασιλιά Θεό, που νικά και επιβάλλεται πάνω στους προγενέστερους, που φέρνει μαζί του τη σοφία και τη γνώση, την δικαιοσύνη και τη λογική, την αρμονία και την ισορροπία. Οι πρώτες κοινωνίες των ανθρώπων διαχωρίζουν τις αξίες, τις αρχές και οτιδήποτε μπορεί μέσα απο την συνεχή κίνηση του κόσμου και την αέναη εναλλαγή προσέγγισης και διαίρεσης (ο Ζεύς (ονομαστική) του Διός (γενική)) δηλαδή ζεύξη και διαίρεση, αρσενικό με θηλυκό, αρνητικό με θετικό. Μία διαρκής κίνηση που λειτουργεί για την ισορροπία. 

Ο πόλεμος λοιπόν της Τιτανομαχίας, προφανώς είχε να κάνει κατά την περιγραφή του Ησιόδου με κάποια αρχαία πυρηνική έκρηξη; Με ένα αρχαίο πυρηνικό πόλεμο και την επιβολή ενός άλλου ανθρώπινου γένους στο μέχρι τότε κόσμο καθώς και την επιβολή των απόψεων και του πολιτισμού του; Χαρακτηριστική παρόμοια περιγραφή υπάρχει και στο Ινδικό έπος «Μαχαμπαράτα» όπου στον πόλεμο των δύο στρατών της γής, του καλού και του κακού, περιγράφεται η έκρηξη, που έκαψε τους στρατούς, τους τύφλωσε, τους έλιωσε κυριολεκτικά αλλά η φωτιά δεν φαινόταν πουθενά. 

Αλλο μεγάλο θέμα που κατά την άποψη μου σχετίζεται με αυτά όλα, είναι οι συσσωρευμένη γνώση που έφεραν οι Ολύμπιοι και φυσικά εκφράστηκε και διαδόθηκε μέσα από τους μεγάλους πολιτισμούς της αρχαιότητας και κυρίως τον Ελληνικό. Πως είναι δυνατόν μέσα σε λίγα ιστορικά χρόνια, όλη αυτή η σοφία να εκφραστεί και να εμφανισθεί και να μην υπάρχει σε αρχαιότερους προϊστορικούς χρόνους; 

Καταλήγοντας, θεωρώ ότι η Τιτανομαχία απετέλεσε τη σύγκρουση του αρχέγονου κοσμου με τον σύγχρονο, του ανθρώπου που ήταν στην ζωώδη κατάσταση με τον πνευματικό άνθρωπο. Ολα αυτά μέσα από ένα πόλεμο; Μέσα απο μια αρχαία πυρηνική καταστροφή; Με την εμφάνιση στη γή ενός εξωγήϊνου πολιτισμού;

Πεδίο ερεύνης λαμπρόν. Σας ευχαριστώ!

Πηγές:

1. Ησιόδου Θεογονία

2. Ησίοδος. “Θεογονία”, - Μτφρ. Σταύρος Γκιργκένης. 2001. Θεσσαλονίκη: Ζήτρος.© 2001 Εκδόσεις Ζήτρος)