Η Ελλάδα που σβήνει...

Tο άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΚΟΣΜΟΣ" του Σύδνεϋ , στο φύλλο της 16ης Ιουλίου 2014

Γράφει ο

Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Θεατρικός συγγραφέας

0421 969 172

Η Ελλάδα που σβήνει... 

Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι θα ζούσαμε μέρες, που θα αναβιώνονταν το παρελθόν της πατρίδας μας ή έστω και αν συνέβαινε αυτό, πίστευα ότι θα ξαναζούσα εκείνες τις στιγμές του ένδοξου παρελθόντος γιατί αυτές είναι άπειρες και μας κάνουν υπερήφανους που είμαστε Ελληνες. Υπάρχουν όμως και στιγμές ντροπής, όπως εμφύλιοι, φτώχεια, ραγιαδισμός, υποταγή, μιζέρια και χίλιες άλλες λέξεις να περιγράψουν εκείνες τις μελανές περιόδους της ιστορίας.

Διαβάζουμε στις αναφορές της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική στατιστική υπηρεσία) ότι πλέον ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται διαρκώς με γρήγορους ρυθμούς. Δημοσιεύτηκε σε διάφορα διαδικτυακά ειδησιογραφικά μέσα αλλά και στις εφημερίδας και γενικότερα στον τύπο, ότι πέρυσι για παράδειγμα οι γεννήσεις στην χώρα αριθμούσαν 94000 νέα παιδιά ενώ οι θάνατοι ήταν περίπου 130000 με επιφύλαξη. Το σημαντικό δεν είναι απλά ότι η οικονομική κρίση, έφερε υπογεννητικότητα, γάμοι δεν γίνονται, τα Ελληνόπουλα δεν παντρεύονται, νέες οικογένειες δεν δημιουργούνται, αλλά θα πρέπει ίσως να λάβουμε υπόψη ότι και οι αναφερόμενες γεννήσεις, αφορούν ένα σύνολο, που δεν είναι όλα Ελληνόπουλα, αλλά και γεννήσεις παιδιών μεταναστών από άλλα κράτη και που είναι πολλές και αυτές. Συνεπώς όταν μιλούν οι αριθμοί, τα πράγματα στην ουσία τους είναι τραγικότερα, όταν λάβει κανείς υπόψη του, ότι τα γεινοτικά κράτη γύρω απο την πατρίδα μας, με τα οποία δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις γειτνίασης , αυξάνονται πληθυσμιακά με τρελλούς ρυθμούς και λόγω επίσης και της θρησκείας, όπως για παράδειγμα στη Τουρκία, όπου μπορούν να παντρεύονται περισσότερες απο μια γυναίκες και έτσι να τεκνοποιούν όσα παιδιά επιθυμούν με κάθε μία απο αυτές. Αυτή η αναφορά γίνεται από μένα αλλά και απο άλλους και διατίθεται να εκτιμηθεί απο τους αναγνώστες.

Σε μια κοινωνία που υποφέρει οικονομικά, όπου τα παιδιά δεν θεωρούνται πλέον οντότητες, άνθρωποι, μέλλον αλλά απο το κυβερνών καθεστώς της Ελλάδας, οικονομικά τεκμήρια πλούτου και εισοδήματος, είναι πλέον απόλυτα φυσιολογικό, τα νέα ζευγάρια να μη γεννούν ή να γεννούν ένα παιδί με το ζόρι, σκεπτόμενα το οικονομικό βάρος και την αδυναμία επιβίωσης όταν έχουν παιδιά να μεγαλώσουν. Απο την άλλη, σκέπτονται ότι αυτή η χώρα ΔΕΝ έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανένα μέλλον και προοπτική βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον και με το δεδομένο της σύντομης διάρκειας της ανθρώπινης ζωής, η γέννηση ενός παιδιού, γεγονός που προξενεί βαθιά λύπη απο την οπτική αυτή αντί για χαρά, θα είναι δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος. Στον αντίποδα της σκέψης και της πραγματικότητας αυτής, αυτό που είναι κοινό μυστικό είναι η αύξηση των αμβλώσεων. Επιπλέον, ένα άλλο φαινόμενο που παρατηρούμε εμείς της μεγαλύτερης γενιάς είναι μια γενικότερη απροθυμία δέσμευσης των νέων με την έννοια των ερωτικών σχέσεων και οι νέοι είναι κλεισμένοι στον ευατό τους και στον μικρόκοσμο τους. Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα, με τους νέους κατά χιλιάδες να εγκαταλείπουν την χώρα και να μένουν πίσω κάθε μέρα και λιγότεροι και πληθώρα γερόντων που καλούνται να φυλάσσουν ιερά και όσια (όσα δεν ξεπουλάει η μνημονιακή κυβέρνηση στους ξένους, γιατί και οι αρχαιολογικοί χώροι μπήκαν και αυτοί στο σφυρί, μαζί με τα νησιά, τους όμορφους τόπους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας). Την εικόνα αυτή, δεν θα την δούμε όσοι συμπάροικοι ταξιδεύουν ως τουρίστες και ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο στην Ελλάδα, διότι εκεί για τους Ελληνες του εξωτερικού, είναι τόπος διακοπών και χαλάρωσης, όπως για κάθε ξένο τουρίστα, που ποσώς ενδιαφέρεται για το συμβαίνει στις δομές της Ελληνικής κοινωνίας της εποχής που ζούμε.

Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω:

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.

Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω:

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη.

Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό.

Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.

Ο τόπος μου, ποιος ήταν; Ποιοι οι δικοί μου;

Αν ξέρω, ανάθεμά με.

Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα.

Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,

θολές, σβησμένες ζωγραφιές.

Κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.

Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες.

Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να `ναι.

Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές

κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.

Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει.

Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού

κι ενέσεις εξακόσια έξι.

Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.

Όλη η ζωή μου του χαμού.

Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω:

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.

Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω:

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

Γαλάτεια Καζαντζάκη «Αμαρτωλό»

Η παράθεση του ποιήματος αυτού, δεν είναι μόνο απο καλλιτεχνική διάθεση αλλά διότι διαβάζοντας τα διάφορα μέσα ενημέρωσης μέσα απο το διαδίκτυο, αλλά και απο εμπειρία μου, ως δικηγόρου και τις πληροφορίες που έχω απο τα δρώμενα στα δικαστήρια στην Ελλάδα, στις μέρες μας παρατηρείται και ένα άλλο επίσης λυπηρό φαινόμενο στην Ελλάδα. Μιλούν για αύξηση των ποσοστών της πορνείας που τα επίσημα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης αποφεύγουν να το περιλάβουν μέσα στα θέματα τους ή το απαγορεύει η κυβερνητική γραμμή που μιλάει μόνο για επιτυχίες και ανάπτυξη. 

Ομως φημολογείται και λέγεται ότι νέοι και νέες της πατρίδας μας, επιδίδονται στην πορνεία και μάλιστα απο αρκετά μικρές ηλικίες προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζήν. Τι πιό λυπηρό από αυτό, αν λάβει κανείς υπόψη του και τον γενικό κοινωνιολογικό κανόνα, ότι σε περιόδους οικονομικής ύφεσης στις κοινωνίες, υπάρχει αύξηση των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας. Τραγικό συμπλήρωμα αυτό στις λίστες των καθημερινών αυτοκτονιών, των οποίων ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς. Μια κρίση στην οικονομία, μια κρίση κοινωνική και διάσπαση και διάλυση του κοινωνικού ιστού. Αξίες, ηθική, λόγος, γνώση όλα μοιάζουν να καταρρέουν και οι κοινωνικές αντιστάσεις απο την μεριά των νέων ελλειπείς έως ανύπαρκτες. Ξενόφερτα μοντέλα ζωής και υπερκαταναλωτισμός οδηγούν την Ελλάδα σ αυτήν την κατάσταση, παλιές αξίες, θεωρούνται ξεπερασμένες και η έλλειψη των μέσων ικανοποίησης των «θέλω» των νέων, τους οδηγούν σε κατάθλιψη, σε εκδήλωση κοινωνικής παθογένειας και σε ότι αρνητικό μπορεί να συμβεί σε μία χώρα που χάνει τις αξίες της και το ηθικό της. Κανείς τουρίστας δεν θα τα δεί όλα αυτά, δεν τον ενδιαφέρουν άλλωστε, η Ελλάδα λένε είναι μόνο για διακοπές και για φτηνό εργατικό δυναμικό, σκλάβους και όχι εργαζομένους να τους εξυπηρετούν.

Καί όσο ο Ελληνικός λαός τ ανέχεται όλα αυτά και δεν αντιδρά, όσο οι νέοι διαφθείρονται και υποτάσσονται σαν σύγχρονοι ραγιάδες στην κάθε βόρεια αφέντρα , τόσο θα γίνεται επίκαιρος ο στίχος της Γαλάτειας Καζαντζάκη «Εικονα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω ...»

Η Ελλάδα που σβήνει ...

Πηγή: http://andreikelo.blogspot.com/2014/07/blog-post_16.html#ixzz37aqsxlUN
Follow us: ToAndreikelo on Facebook