Σκόρπιοι στίχοι με το "εμπα" του 2016

Kingscross! February 2016! Εφυγε στο κόσμο του!

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Γιατί  δε γράφονται οι στίχοι, έτσι για να γίνει κάποιος κάτι 
που δεν είναι, οι στίχοι γράφονται για να καταθέτει και την ψυχή του.... γιατί απλά είμαστε άνθρωποι...

«Εφυγε στο κόσμο του» 

Ηταν εκείνες οι αχτίδες του ήλιου

Που έδιναν το φώς στα κλειστά μάτια της θύμησης

Οδηγούσαν το χέρι πάνω στο άψυχο χαρτί

Καθώς χρύσιζε η θάλασσα στο τέλος της μέρας

Πρίν το θάνατο άναψε τσιγάρο

Και τ΄ αεράκι της λιοστάλακτης σκόρπιζε τους ήχους

Τα πόδια ακίνητα δεν ακολούθησαν το χορό της ψυχής

Η κάθε σκέψη χαράχτηκε πάνω στους κόκκινους βράχους

Και τα βουνά κι αυτά αγκάλιασαν τη θάλασσα

Το ράδιο έπαιζε τη μουσική των Enigma

…Mea Culpa..

Και το φώς έσβηνε στην ήρεμη θάλασσα του Ιονίου

Ιούλης μήνας θάτανε

Ο κόσμος τέλειωνε μαζί με τη μέρα

Και θάθελε πάντα να ζεί στο λυκόφως

Μήπως αλήθεια πάντα εκεί δε ζούσε;

Πόσο μακρυά, πόσο κοντά κάθε μέρα άραγε;

Τ΄αεράκι δροσερό χτυπούσε τα μάγουλα του

Και κείνος αφέθηκε στην ειμαρμένη

Μήπως δε θάπρεπε νάχε ζήσει τη στιγμή;

Πώς άφησε την ώρα να γίνει δεσμώτης του;

Απλωσε τα χέρια να φτάσει τις αχτίδες

Κι ένιωσε τη μικρότητα του

Βιαστικά πέρασε μπροστά του η πράσινη σαύρα

Πόσο μικρός είσαι!

Κοίτα με τούπε κι αφέσου στη μελωδία

Δεν άφησε τα μάτια του από τις τελευταίες αχτίδες

Η μουσική ενώθηκε με τ΄ αεράκι

Και γέμισε νότες το λιόγερμα

Οχι δεν είσαι η νύχτα

Οχι αυτή φοράει μαύρα.... Μα νά

Είσαστε κι άλλες.. αλήθεια πότε γίνατε τόσες πολλές;

Κι εκείνες γελούσαν με τ΄ άσπρα τους φορέματα

Ανεμίζοντας τα ξέπλεκα μαλλιά τους

Κι έστησαν χορό στο κόσμο της παραζάλης του

Μαινάδες θαρρείς βγαλμένες από τις σκιές

Σήκω και φύγε!... τρέχα.. φύγε!

Στο κόσμο σου... τ΄ακούς; ... στο κόσμο σου!

Κι η νύχτα τον τύλιγε σαν της αράχνης τον ιστό

Κι η μουσική συνέχισε... μα τ΄ αεράκι έσβησε

Κάηκε το τσιγάρο ανάμεσα στα δάκτυλα του

Και έμεινε να κοιτά το πεσμένο αποτσίγαρο

Δεν ήθελε να ζήσει τη νύχτα

Ήθελε να φύγει μαζί με το φώς κείνης της μέρας

Εκεί αγναντεύοντας το Ιόνιο

Τώρα κείνο το φώς έγινε ανάμνηση

Έγινε σκοπός

Κι η μουσική πάντα θα παίζει

Κι έφυγε στο κόσμο του

Μακρυά από το λιόγερμα

Μακρυά από τ΄ αγαπημένο πέλαγος

Εριξε μια ματιά από το παράθυρο

Πολύχρωμο το πλήθος

Κι η πόρνη ζωή

Δείχνοντας τα κάλλη της

Εκεί στις σκοτεινές πόρτες του Κινγκσκρός

Τον έσερνε κάθε μέρα και πιο μακρυά

Κεί κάτω... στην Αστράλια....



Γιώργος Αθανασιάδης, 18 Φεβρουαρίου 2016, Σύδνευ-Αυστραλία 

Δικηγορικό γραφείο  Αθηνάς Τουρίκη, Γεωργίου Αθανασιάδη, Σύδνευ, Αυστραλίας

Αναλαμβάνουμε όλες τις υποθέσεις σας στην Ελλάδα, καθώς επίσης και τις υποθέσεις στην Αυστραλία

Φορολογικά, κληρονομικά, γονικές παροχές, δωρεές, συνταξιοδοτικά, στην Ελλάδα και στην Αυστραλία

Επικοινωνήστε μαζί μας¨

Τηλέφωνο Αυστραλίας  : 0061 2 92613144  και κινητό 0421 969 172

email: athanasiadis.g@hotmail.com

@Η φωτογραφία του τίτλου ελήφθη από το διαδίκτυο δυστυχώς δεν αναγράφεται το όνομα του φωτογράφου

Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου 2016

"Η σιωπή των ήχων"

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας

SYDNEY AUSTRALIA

377-383 Sussex st.

email: athanasiadis.g@hotmail.com

Tel: 0421969172

«Η σιωπή των ήχων»

Μή χαίρεσαι στίχε μικρέ

Νομίζεις ότι μεγάλος εσύ

Δίνεις πνοή στο νόημα του κόσμου

Αθάνατος λές θα μείνες στις μαύρες τρύπες τ΄ ουρανού

Μα σε κατάλαβες ανόητε ποτέ

Δεν κατάλαβες

Μετά από το γαλάζιο δαχτυλίδι υπάρχει μόνο τ΄απέραντο μαύρο

Η σιωπή των ήχων

Που δε θ΄ακούσεις ποτέ

Όπως δεν άκουσες τους ήχους της ζωής

Που περνούσαν δίπλα σου

Εσύ πάντα στο δικό σου μεγαλοπρεπή μικρόκοσμο

Εβαψες με πινελιές τον καμβά

Δίνοντας χρώμα στο τίποτα

Και νόμιζες άθλιε εσύ ότι ήσουν το στολίδι του αιθέρα

Μα ο αιθέρας δε θέλει στολίδια

Δεν ήθελε ποτέ

Ασε τα πινέλα στιχε στον ζωγράφο

Και γράψε για κείνα που πέρασαν

Για κείνα που είναι

Για κείνα που θάρθουν

Και μη φοβάσαι τη μελάνη που σπαταλάς

Γιατί μετά από σένα

Δε θα τη θέλει κανείς

Τότε άλλοι στίχοι

Θάρθουν

Και θάχουν τη δική τους μελάνη...

Γιώργος Αθανασιάδης, Σύδνευ 18 Φεβρουαρίου 2016