Lysicrates Theatrical Awards in Sydney - 30 Jan 2015

Γράφουν οι 

Γιάννης Δραμιτινός 
Δημοσιογράφος - Φωτογράφος

Γιώργος Αθανασιάδης
Δικηγόρος - Θεατρικός Συγγραφέας
Τηλ¨0421969172

ΣΥΔΝΕΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

LYSICRATES PRIZE

Οπως είχαμε προαναγγείλει στο φύλλο της εφημερίδας O KOSMOS την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015, μια
ξεχωριστή τελετή έλαβε χώρα εδώ στο Σύδνεϋ την τόσο γνωστή – άγνωστη αγαπημένη πόλη που ζούμε. Μια πόλη με ιδιαίτερη ταυτότητα και προσωπικότητα, που την κάνουν να ξεχωρίζει απο τις άλλες πόλεις της Αυστραλίας. Η ηθελημένη ή αθέλητη επιλογή του καθενός μας να ζούμε στην πόλη αυτή, μας δικαιώνει διαρκώς μέσα από όλα εκείνα, που ερευνώντας την με αγάπη και θετικότητα μας αποκαλύπτει. 

Την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015, στην καρδιά της πόλης στους Royal Botanical Gardens καθώς επίσης και στο Conservatorium έγιναν σπουδαία πράγματα και συγκεκριμένα ας πάρουμε την ιστορία απο την αρχή:

Πριν περίπου ένα χρόνο και ίσως περισσότερο, ένα όμορφο απόγευμα το ζεύγος των συμπαροίκων μας, John and Patricia Azarias έκαναν τον περίπατο τους στους Βασιλικούς Βοτανικούς Κήπους της πόλης μας. Συνταξιούχοι και οι δύο, ο μέν Ιωάννης Αζαριας παλαίμαχος λογιστής ή δε Κα Πατρίτσια συνταξιούχος υπάλληλος του ΟΗΕ περιδιαβαίνοντας την πόλη μας παρατηρούν και καταγράφουν πιθανόν όλα εκείνα που όλοι μας δε προσέχουμε ως εργαζόμενοι. Η πόλη γύρω μας ζεί, υπάρχει αναπτύσσεται, προσφέρει ανάσες πολιτισμού, είναι ένα στολίδι, που όμως με τις καθημερινές μας έννοιες παραβλέπουμε.

Στη φωτό ο συντάκτης του άρθρου Γιώργος Αθανασιάδης με τον Τζών και την Πατρίτσια Αζαρία, εμπνευστές και ιδρυτές των θεατρικών βραβείων Λυσικράτης,στο Σύδνεϋ

Μέσα σε όλη αυτή την καλλιτεχνική και ρομαντική ατμόσφαιρα των Κήπων, πέρα απο τη φυσική ομορφιά υπάρχουν πολλά και όμορφα μνημεία, μεταξύ των οποίων και ένα αντίγραφο του «Φαναριού του Διογένη» ή επί το ορθότερον Μνημείου του Λυσικράτους, που το πρωτότυπο, ώς γνωστόν ευρίσκεται στην αρχαιότερη οδό του κόσμου, την οδό Τριπόδων στην Αθήνα. Είναι ένα μνημείο, που στην αρχαιότητα, στήθηκε στην ίδια θέση που βρίσκεται και σήμερα για να τιμήσει τον νικητή των θεατρικών αγώνων της χρονιάς που κτίσθηκε. Χορηγός του μνημείου ήταν κάποιος Λυσικράτης, ο οποίος κάλυψε και τις ανάγκες της κατασκευής του. Ενα μνημείο 2500 χρόνων στην καρδιά της Αθήνας, κάτω απο τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως στο νοτιανατολικό της τμήμα. Αυτά αναφορικά με το αρχαίο μνημείο της Αθήνας, που στέκει περήφανο στην πιό όμορφη και πνευματική πόλη του κόσμου, ακμαίο και μας θυμίζει στιγμές, που μας κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι σαν έθνος.

Ομως, παράλληλα με όλα αυτά, εδώ στο Σύδνεϋ έχουμε το δικό μας μνημείο του Λυσικράτους, εκεί στους Βοτανικούς Κήπους, που αποτελεί ακριβές και πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου της Αθήνας, έργο και αυτό εξαιρετικής ομορφιάς και τέχνης. Είμαι βέβαιος, ότι όπως και εγώ, ελάχιστοι θα έχουν προσέξει την ύπαρξη του προσπερνώντας το, πίσω απο τις όμορφες λιμνούλες με τα αγάλματα εκεί κοντά στη θάλασσα. Το ζεύγος Αζαρία, το πρόσεξαν, το θαύμασαν καθώς επίσης παρατήρησαν ότι χρήζει αποκατάστασης του, που σημαίνει ένα υψηλό οικονομικό κόστος. Και το δικό μας μνημείο «Φανάρι του Διογένη» εδώ στο Σύδνεϋ, είναι πλέον παλαιό καθόσον η παραγγελία κατασκευής του έγινε το έτος 1870 λίγα χρόνια σχετικά μετά την άφιξη των πρώτων κατοίκων της Νέας Νότιας Ουαλίας και της δημιουργίας της πόλης μας. Την εποχή λοιπόν εκείνη οι πρώτοι Premiers της πολιτείας, ήθελαν να στολίσουν την πρωτεύουσα πόλη το Σύδνεϋ και να την κάνουν όμορφη και κοιτίδα πολιτισμού, παραδίδοντας στις επόμενες γενιές ένα κόσμημα. Ο κυβερνήτης James Martin, το παρήγγειλε και μεταγενέστερα ο υπουργός Παιδείας της Νέας Νότιας Ουαλίας Clive Evatt το συντήρησε, διατήρησε και το τοποθέτησε στη σημερινή του θέση.

Παροντες στην εκδήλωση ο αρχηγός του Εργατικού Κόμματος της Νέας Νότιας Ουαλίας Κος Luke Foley (left)  και ο ομοσπονδιακός βουλευτής του κομματος Κος Anthony Albanese (right)

Το μνημείο φαίνεται ότι δε έτυχε ποτέ της πρέπουσας συντήρησης και το ζεύγος Αζαρία, με ελληνικότατη ψυχή και υψηλό πολιτιστικό επίπεδο, ανέλαβαν τον αγώνα της συγκέντρωσης χρημάτων για την αποκατάσταση του μνημείου. Η ιδέα της καθιέρωσης του βραβείου Lysicrates Prize απο το όνομα του αρχαίου Ελληνα χορηγού είχε ήδη γεννηθεί. Θεατρικό βραβείο το μνημείο της Αθήνας, θεατρικό βραβείο έπρεπε να δοθεί και για το μνημείο του Σύδνεϋ. Ξεκίνησαν οι επαφές με την τότε υπουργό πολιτισμού της Νέας Νότιας Ουαλίας και οικονομικών και συστήθηκε η σχετική επιτροπή με πρόσωπα που αγαπούν τη πόλη, το θέατρο και τα μνημεία της. Μακρύς ο κατάλογος των προσώπων και καταλήγουμε στην μέρα της Παρασκευής 30 Ιανουαρίου 2015.

Τρία θεατρικά έργα καινούργια πρόκειται να βραβευτούν μετά απο επιλογή ανάμεσα σε πολλά που είχαν κατατεθεί. Η επιλογή θα γίνονταν απο το κοινό που παρακολούθησε τελικά αποσπάσματα απο τα τρία αυτά έργα. Η ψηφοφορία έγινε με ξύλινους σβόλους. Υπήρχαν έξω από την αίθουσα του Conservatorium που παρουσιάστηκαν οι πρώτες σκηνές από τα τρία θεατρικά διάρκειας 20 λεπτών για το καθένα, τρείς πήλινες στάμνες ψηφοδόχοι. Μπροστά απο την κάθε μία, υπήρχε μια ταμπελίτσα με το όνομα του θεατρικού έργου που αντιστοιχούσε . Η διαδικασία απλή. Ο κάθε θεατής μετά την παράσταση εξερχόμενος της αιθούσης, έριχνε τη ψήφο του στη στάμνα που αντιστοιχούσε στο θεατρικό έργο της προτίμησης του.

Τα τρία θεατρικά έργα που ήταν υποψήφια για βράβευση ήταν:

1) FORTUNE by Lally Katz

2) JESUS WANTS ME FOR A SUNBEAM by Steve Rodgers

3) THE SAVVY WOMEN by Justin Flemming

Το έργο που αναδείχθηκε νικητής στους πρώτους θεατρικούς αγώνες του Σύδνεϋ ήταν το υπ. Αριθμ. 2 παραπάνω και το οποίο θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου GRIFFIN THEATRE εδώ στο Σύδνεϋ και προφανώς μέρος των εσόδων απο τις παραστάσεις θα χρηματοδοτούν την ανάπλαση του ιστορικού μας μνημείου. Το σημαντικό στο όλο εγχείρημα είναι ότι ακολουθήθηκαν οι κανόνες των θεατρικών αγώνων της αρχαιότητας ένα τόλμημα ιδιαίτερης σημειολογικής αξίας και πολιτισμού, που φαίνεται ακόμη ούτε και στην Ελλάδα δεν έχει εφαρμοστεί ως τρόπος αξιολόγησης με σκοπό την παραπέρα χορηγεία για αποκατάσταση μνημείων. 

Φυσικά αξιόλογοι συνεργάτες και συνεργαζόμενοι χορηγοί στην προσπάθεια αυτή και την πρωτοβουλία του ζεύγους Ιωάννη και Πατρίτσιας Αζαριά, πλην της κυβερνήσεως της Νέας Νότιας Ουαλίας, στο βαθμό που μπορεί, είναι 1) The Griffin Theatre Company και 2) The Royal Botanic Garden, Sydney.

Η όλη εκδήλωση άρχισε το απόγευμα της Παρασκευής και γύρω στις 4:30 μμ απο την αίθουσα του Κονσερβατόριουμ όπου υπήρχαν πολλοί και εκλεκτοί καλεσμένοι μεταξύ των οποίων και η ταπεινότητα μας, για την μοναδική ελληνική εφημερίδα Παναυστραλιανά δηλαδή για την εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ. Για την εφημερίδα λοιπόν βρεθήκαμε οι δύο γράφοντες Γιάννης Δραμιτινός με την κάμερα του και Γιώργος Αθανασιάδης. 

Η αίθουσα υποδοχής ήταν και τόπος συνάντησης που ένωνε και αντιτιθέμενες παρατάξεις και τάσεις τόσο του καλλιτεχνικού όσο και του πολιτικού κόσμου της πολιτείας μας. Συνευρέθησαν εκτός βουλής, όχι όμως για να εκφράσουν τις αντιπαλότητες τους, ο Πρωθυπουργός της Νέας Νότιας Ουαλίας, εκλεγμένος με το κόμμα των φιλελευθέρων Κος Mike Baird και ο «σκιώδης πρωθυπουργός» πολιτικός του αντίπαλος και υποψήφιος με το Εργατικό κόμμα στις επερχόμενες εκλογές του Μαρτίου Κος Luke Foley. Βεβαίως ο χώρος που συμπαρευρέθησαν είναι απο εκείνους τους χώρους που έχουν την μοναδική δυναμική να συνενώνουν και τις αντιθέσεις, δηλαδή ο χώρος της τέχνης. Αυτό είναι όταν λέμε ότι η τέχνη έχει τη δύναμη και τη δυναμική να θεραπεύει. Οι εκλεκτοί καλεσμένοι εκτός των ελάχιστων Ελλήνων μεταξύ των οποίων η δημοτική σύμβουλος Κα Αγγελική Βυθούλκα, ο Κος Φωκίων Μπούρος με την παρέα του, ο Κος Διαμαντής συνταξιούχος Δικηγόρος και ελάχιστοι ακόμη, τους οποίους δεν γνωρίζουμε. Φυσικά ξεχωριστή η παρουσία του Κου Μπόμπ Κάρ, τέως Πρωθυπουργού της ΝΝΟ, τέως Υπουργού Εξωτερικών της Αυστραλίας και διανοουμένου. Ανθρωποι κάθε ηλικίας απο το χώρο της τέχνης, της πολιτικής ή άνθρωποι που απλά αγαπούν την πόλη μας, την ιστορία, την παράδοση της.

Ομιλητές πριν τις παραστάσεις ήταν η υπεύθυνη του θεάτρου Griffin Ka Lee Lewis, o Koς Αζαριας, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Κληρονομιάς Κος Rob Stokes και φυσικά ο Κος Kim Ellis διευθυντής των Βασιλικών Βοτανικών Κήπων του Σύδνευ.

Μετά την τελετή παρουσίασης των αποσπασμάτων των επικρατέστερων θεατρικών έργων και τη βράβευση του καλύτερου, οι καλεσμένοι, προχώρησαν στους βοτανικούς κήπους, όπου έγινε στο χώρο του μνημείου μεγάλη μουσική καλλιτεχνική εκδήλωση. 

O Παναγιώτης Καλανδράνης του συγκροτήματος  OUT OF THE BLUE

Ξεχωριστή και μοναδική η παρουσία του μουσικού συγκροτήματος OUT OF THE BLUE υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του κιθαρίστα του γκρούπ Κου Παναγιώτη Καλανδράνη. Ο Παναγιώτης έπαιξε κιθάρα, ενώ ο Δημήτρης Βούρος φλάουτο και ο Αντώνης Κεκάτος μπουζούκι. Για τον όμορφο χρωματισμό της βραδιάς, το συγκρότημα επέλεξε να παίξει μελωδίες ορχηστρικά των Μάνου Λοϊζου, Μάνου Χατζηδάκη, Στάυρου Κουγιουμτζή, Λουκιανού Κελαηδόνη, Ακη Πάνου, Γιώργου Ζαμπέρα και φυσικά του Μίκη Θεοδωράκη.

Η βραδιά έκλεισε μουσικά και ένας αέρας ελληνικός πλημμύρισε το χώρο. Το βλέμμα μας στράφηκε δυτικά εκεί που έπεφτε ο ήλιος, ο ίδιος αυτός ήλιος που εκείνη την ώρα μεσορανούσε και έστελνε τις ακτίνες του, πάνω στην αγαπημένη μας πόλη. Την πόλη του πολιτισμού. Την Αθήνα μας!

O έτερος των συντακτών του άρθρου ρεπόρτερ της εφημερίδας Ο ΚΟΣΜΟΣ και φωτογράφος Γιάννης Δραμιτινός