Γιώργου Αθανασιάδη - "ΠΕΡΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΛΟΓΟΣ "

«ΠΕΡΙ   ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ  ΛΟΓΟΣ»

(Μέρος δεύτερον)

Ποτέ δεν υπήρξε οποιαδήποτε Μακεδονική

Εθνότητα ξεχωριστή απο τον Ελληνισμό!

Ηταν τον 5^ο προ χριστιανικής χρονολογήσεως αιώνα, όταν ο μεγάλος Ελληνας τραγωδός  Ευρυπίδης, συνέγραψε την τραγωδία «ΒΑΚΧΑΙ» στην αρχαία Πέλλα και στην αυλή του φωτισμένου Μακεδόνα βασιλιά Αρχέλαου, τον οποίο αναφέραμε στο προηγούμενο τεύχος, όταν εξέθεσα το γενεαλογικό δένδρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η παράσταση τότε, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Μακεδονία και φυσικά δεν ήταν η μόνη παράσταση αρχαίου δράματος, καθόσον η ύπαρξη τόσων αρχαίων θεάτρων και στην Μακεδονία, όσων στην υπόλοιπη Ελλάδα, Κύπρο, Μικρά Ασία, Γαλλία, Ισπανία, Ευξεινο Πόντο, Νότια Ιταλία , μαρτυρούν την ενότητα και το ενιαίο του Ελληνικού έθνους.  Αυτό είναι ένα απο τα πάμπολλα στοιχεία της Ελληνικότητας της Μακεδονίας και κυρίως αυτό που εν ολίγοις θα εκθέσω στο σημερινό δεύτερο και τελευταίο μέρος, του μικρού τούτου αφιερώματος του περιοδικού μας στην Μακεδονία. Και αναφέρομαι σε θεατρικό έργο, όχι μόνο ως ενιαίο και κοινό πολιτιστικό στοιχείο, αλλά δράττομαι της ευκαιρίας για μικρή περαιτέρω ενημέρωση της ομιλουμένης στην αρχαιότητα και μέχρι σήμερα γλώσσας στην περιοχή αυτή.

  Οι Μακεδόνες, μετά την εκστρατεία ή μέσω της εκστρατείας του Αλεξάνδρου, διέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα. Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιον ότι δεν διέδωσαν, σλαβική γλώσσα ή διάλεκτο, πολύ δε περισσότερο τα ντούκα, που μιλα η βουλγαροσλαβογενής μερίδα, του μωσαϊκού εθνοτήτων του κρατικού μορφώματος των Σκοπίων. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού εκεί, μιλάει την αλβανική γλώσσα καθόσον το κρατίδιο αυτο, κατέχει τμήμα του αλβανικού εδάφους,  επίσης την σερβική κάποιο άλλο τμήμα του, βουλγάρικα το ανατολικό τμήμα της χώρας και άλλες διαλέκτους και ντοπιολαλιές, που δεν έχουν σχέση με ελληνική γλώσσα και ελληνικό πολιτισμό.

   

Κατά την αρχαιότητα, ουδέποτε δεν αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα της περιοχής της Μακεδονίας και των κατοίκων της.  Σκεπτόμενος, τα ευτράπελα αλλά συγχρόνως άκρως σοβαρά και επικίνδυνα που συμβαίνουν σήμερα ψάχνοντας παράλληλα να ανεύρω πηγές στους αρχαίους συγγραφείς, διεπίστωσα πολύ απλά , ότι δεν είχαν ουσιαστικά κανένα λόγο να ασχοληθούν και να συγγράψουν έργα για την ελληνικότητα των Μακεδόνων οι άνθρωποι αυτοί. Δεν ευρέθησαν ποτέ να αντιμετωπίσουν παρόμοιο πρόβλημα.  Μήπως αλήθεια στις μέρες μας, υπάρχουν συγγραφείς που να ασχολούνται και να γράφουν έργα, για την ελληνικότητα για παράδειγμα των Ηπειρωτών, ή των Κυκλαδιτών ή Δωδεκανησίων ή σε κάθε περίπτωση των κατοίκων των διαφόρων περιοχών της πατρίδας μας;  Δεν το κάνουν, γιατι δεν έχουν λόγο να το κάνουν. Μήπως, όμως τελικά θα έπρεπε να το κάνουν, προκειμένου να διαφυλάξουν τις επερχόμενες γενεές απο κάθε είδους εθνολογικούς κινδύνους;  Είναι να σαλεύει ο ανθρώπινος νούς,  όταν καλείται ο άνθρωπος να αποδείξει εκείνο το λεγόμενο κατά την λαϊκή ρήση, ότι δηλαδή δεν είναι ελέφαντας. Ολη αυτή η ιστορία με το Μακεδονικό ζήτημα, ξεκίνησε απο τον θανόντα πρώην κομμουνιστή ηγέτη της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας τον Τίτο.  Εκείνος ο πονηρός πολιτικός, χώρισε το σαθρό του οικοδόμημα  που ονόμασε σε περιφέρειες κρατίδια και το πιό ανομοιόμορφο έκτρωμα της ειδεχθούς επικράτειας του, το ονόμασε Μακεδονία, με πρωτεύουσα την πόλη των Σκοπίων.  Μάλιστα στα πλαίσια της προπαγάνδας του ο άθεος και απέχων απο κάθε είδους θρησκεία ή πνευματική δραστηριότητα, με περισσή αθλιότητα, ανακήρυξε και ανεξάρτητη και αυτοκέφαλη την  Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της τοπικής εκκλησίας  προφανώς μετονομάζοντας την σε Αρχιεπισκοπή «Μακεδονίας». Την εκκλησία αυτή, ουδέποτε αναγνώρισε, ως τέτοια, ο υπόλοιπος χριστιανικός κόσμος. Το γεγονός αυτό, θα ήταν άνευ ιδιαίτερης σημασίας και θα περιορίζονταν σε θρησκευτικό επίπεδο και εσωτερικό θέμα μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και εκκλησίας των Σκοπίων, αν δεν είχε περαιτέρω πολιτικές προεκτάσεις και αν ακόμη και αυτό δεν γινόταν  αντικείμενο εκμετάλλευσης απο τους αθιγγανοσκοπιανούς για εθνικιστικούς και αλυτρωτικούς σκοπούς, όπως έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης απο αυτούς ακόμη και οι Κύριλλος και Μεθόδιος, που δημιούργησαν το αλφάβητο για τους σλαβόφωνους λαούς.

  Υπήρξαν κατά καιρούς διάφορες θεωρίες για την γλώσσα , που ομιλούνταν στην αρχαιότητα στην Μακεδονία.   Είναι σίγουρο, ότι το θέμα χρήζει μεγάλης ανάλυσης και  ιστορικής ανασκόπησης. Ομως, εκείνο που είναι απόλυτα βέβαιο, είναι πλήν άλλων χρονολογικά παλαιοτέρων στοιχείων , είναι τα στοιχεία που έφερε στο φώς η αρχαιολογική σκαπάνη του καθηγητή Μανώλη Ανδρόνικου, με την ανακάλυψη του βασιλικού τάφου,  στις αρχαίες αιγές,  στην σημερινή Μακεδονική κωμόπολη της Βεργίνας. Σε προσωπικό γνωστικό επίπεδο, ο γράφων το πόνημα τούτο, έχω ικανή γνώση κατανόησης,  επεξεργασίας και χειρισμού της των προγόνων μας αρχαίας γλώσσας.  Αυτό, αγαπητέ αναγνώστη,  δεν λέγεται από τα χείλη του ασήμαντου εμένα, σαν  επίδειξη γλωσσομάθειας,  αλλά σαν κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας.  Εχω επισκεφθεί αρκετές φορές  το ταφικό μνημείο της  Βεργίνας  και πάντα μελετώ τις αρχαίες επιγραφές.  Η γλώσσα, των αρχαίων Μακεδόνων, ήταν ελληνικότατη και μάλιστα όλα τα γραφόμενα στις επιτύμβιες στήλες,  είναι σε γλώσσα ελληνική και μάλιστα στην απλή αττική διάλεκτο. Προγενέστερες γλώσσες ή ιδιώματα υπήρξαν στην περιοχή εκείνη,  αλλά ήταν διάλεκτοι ελληνικής γλώσσας.  Η χρήση διαλέκτων εξ άλλου είναι ένα φαινόμενο  γνωστό σε όλους τους λαούς του κόσμου και σε όλες τις γλώσσες και έχει κυρίως να κάνει με παραδόσεις των περιοχών των χωρών, αλλά  και με τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στις διάφορες περιοχές . Ετσι βλέπουμε, στο βόρειο ημισφαίριο της γής, απο τον βορρά προς τον νότο να υπάρχει διαφορετική διαμόρφωση των γλωσσών του κόσμου.  Οι βόρειοι λαοί,  οι οποίοι ζούν σε ιδιαίτερα δύσκολες και κρύες κλιματολογικά περιοχές, μιλούν κρατώντας το στόμα σχεδόν κλειστό χρησιμοποιώντας πολλά σύμφωνα και λιγότερα φωνήεντα ή φθόγγους, για να μην ανοίγουν πολύ το στόμα τους και εισπνένουν πολύ κρύο αέρα.   Αντίθετα, όσο πάμε νοτιότερα στην Μεσόγειο ή πιό κάτω κοντά στην ζώνη του Ισημερινού, συναντούμε γλωσσικά ιδιώματα, με περισσότερα φωνήεντα και φθόγγους όπου οι άνθρωποι λόγω της ζέστης ανοίγουν τακτικότερα το στόμα τους και για μεγαλύτερη διάρκεια, με σκοπό την εισπνοή μεγαλύτερης ποσότητας αέρα για να δροσιστούν.  Αυτό λοιπόν συνέβη, κατά την ταπεινή μου άποψη και στην Μακεδονία, σε σχέση με την υπόλοιπη νοτια Ελλάδα, που συμβαίνει εξ άλλου και σήμερα, να υπάρχει η ίδια γλώσσα η ελληνική σε διαφορετικές διαλέκτους.

  Οι Σλάβοι εμφανίστηκαν τον 6^ο αιώνα μετα την χριστιανική χρονολόγηση, και ομιλούσαν τα βαρβαρικά, χωρίς γραφή, γλωσσικά ιδιώματα τους τα οποία εξελιγμένα και αναμεμιγμένα με διάφορα άλλα ευτελή κυρίως γλωσσικά στοιχεία, ομιλούν και σήμερα και αυτά είναι τα ντούκα!  Προσπαθούν, οι αδαείς για να μη διαλυθεί το κρατικό τους μόρφωμα εις τα εξ ών συνετέθη και με την υποστήριξη Ευρωπαίων και Αμερικανών, που τους χρησιμοποιούν ως προτεκτοράτο και κέντρο επεξεργασίας ναρκωτικών για την αποβλάκωση των λαών καθώς και ως βάση ή για την διακίνηση και παράνομων όπλων και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, προσπαθούν λοιπόν, να επιβιώσουν, κλέβοντας την ιστορία και την γλώσσας μας.  Θέλουν να γεφυρώσουν το χάσμα 13-14 αιώνων ιστορίας τους.  Αλλά, με κίβδηλα αγάλματα και πλαστά μνημεία οι λαοί δεν αποκτούν συνειδήσεις.  Η ιστορία των λαών, είναι μέσα στο αίμα τους και κυκλοφορεί στις φλέβες τους, αναζωογονώντας το σώμα τους.  Αλλά όμως, πως να πείσεις τους Ιλλυρικής καταγωγής Αλβανούς της χώρας αυτής, οτι είναι κάτι άλλο εκτός απο αυτό που ίδιοι αισθάνονται και αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας των Σκοπίων;  Δεν μπορεί κανείς να «βαπτίσει» τις άλλες εθνότητες που ζούν στην χώρα κάτι άλλο εκτός απο αυτό που είναι.   Και είναι πράγματι άδικο, το ότι το Ελληνικό κράτος, έχει ξεχάσει και εκεί περίπου 200000 Ελληνες, που έχει αγκαλιάσει η Ρουμανία και προσπαθεί για την ρουμανοποίηση τους.  Είναι άδικο, το 23% της Μακεδονίας σαν γεωγραφικός ορισμός να βρίσκεται στην κατοχή των αθλίων αυτών, οι οποίοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν ελλήνων ιερά και όσια!

  Θεωρώ ότι κάπου εδώ η λογική έχει τα όρια της και παραπέρα επέκταση στα στενά πλαίσια ενός άρθρου απλά θα μας οδηγούσε μοιραία στην ζώνη του λυκόφωτος. Φίλε αναγνώστη, σαν συντελεστής του περιοδικού αυτού με το μικρό αυτό πόνημα μου ήθελα απλά να προσφέρω κάποιες φτωχές γνώσεις και ιδέες γύρω απο το εθνικό θέμα της Μακεδονίας μας υποσχόμενος  ότι στο μέλλον θα προσπαθήσω πάλι, ίσως με κάποιο περισσότερο ολοκληρωμένο έργο να προσφέρω στο θέμα αυτό που έρχεται τώρα και ταλαιπωρεί την πατρίδα μας.  Δύο τα τρέχοντα μεγάλα εθνικά προβλήματα το Μακεδονικό (δημιούργημα εκ του μηδενός)  και το Κυπριακό (δημιούργημα παλαιότερων αμαρτιών). 

  Αυτό που μένει μέσα στην ψυχή και την καρδιά μας, ας γίνει και κραυγή στα χείλη και με υψωμένη γροθιά ας κραυγάσουμε ενώνοντας τις φωνές μας, στους ισχυρούς του κόσμου.

  ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!

 Δεν χαρίζουμε ούτε την Μακεδονία μας, ούτε την Κύπρο μας!

Αρθρο μου δημοσιευμένο στο περιοδικό ALFA GREEK AUSTRALIAN  MAGAZINE,  issue August 2012.